Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

W praktyce poligraficznej bardzo często myli się pojęcia pasowania, kolorystyki i gęstości optycznej, ale to zupełnie inne zagadnienia. Kontrola kolorystyki odbitki polega na porównaniu wydruku do wzorca barwnego – chodzi tu o odczucia wizualne i zgodność z zamówioną kolorystyką, a nie o ułożenie samych obrazów. To jest ważne, ale nie ma nic wspólnego z fizycznym nakładaniem się poszczególnych kolorów na arkuszu. Podobnie z gęstością optyczną – tutaj mierzy się, ile światła przepuszcza lub odbija farba na papierze, co pozwala ocenić nasycenie kolorów, ale nie mówi kompletnie nic o tym, czy obrazy się pokrywają. Spotkałem się wielokrotnie z sytuacją, gdzie operatorzy skupiali się wyłącznie na gęstości i zapominali o idealnym pasowaniu – efekt był zawsze mizerny, bo nawet perfekcyjny kolor nie zamaskuje rozjechanych konturów. Wreszcie, pokrycie punktów rastrowych to zupełnie osobny temat związany raczej z jakością naświetlania form i przenoszeniem obrazu, a nie z synchronizacją form drukowych. Typowy błąd to traktowanie wszystkich tych pojęć jako synonimów, a każdy etap wymaga osobnego podejścia i narzędzi. W poligrafii światowej – na co wskazują standardy takie jak ISO 12647 – rozróżnienie tych procesów jest kluczowe dla kontroli jakości. Skupiając się wyłącznie na barwie lub gęstości, można przeoczyć fundamentalny problem z pasowaniem, który w praktyce prowadzi do nieczytelnych albo nieestetycznych wydruków. Sama kontrola pasowania dotyczy tylko i wyłącznie precyzyjnego nakładania się obrazów z kilku form na siebie na arkuszu – to jest jej cel i sens.