Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

Wiele osób uważa, że problemy z rysą na boku stosu da się rozwiązać przez regulację noża, zwiększanie siły nacisku belki dociskowej albo nawet docisk samego noża do materiału. To niestety dość częsty błąd myślowy wynikający z przekonania, że za nierówności odpowiada wyłącznie nieprawidłowa praca mechanizmu krajarki. W rzeczywistości, jeśli nóż jest wyszczerbiony lub stępiony, żadne regulacje ani zwiększanie nacisku nie naprawią podstawowego problemu. Zwiększanie siły docisku belki może nawet pogorszyć sytuację – papier zacznie się zgniatać albo przesuwać warstwami, co tylko wzmocni efekt rysy i może spowodować powstawanie odciśnięć. Próba zwiększenia siły nacisku noża na stos jest niebezpieczna dla maszyny i operatora – w praktyce krajarki mają określony zakres bezpiecznej pracy, a przeciążenie nie dość, że nie poprawia jakości cięcia, to jeszcze może prowadzić do szybszego zużycia innych elementów. Regulacja noża przy uszkodzonym ostrzu nie ma sensu – nawet najlepiej ustawiona głębokość cięcia czy kąt natarcia nie zlikwidują skutków faktycznych ubytków na krawędzi tnącej. Typowym błędem jest też przekonanie, że drobne wyszczerbienia są nieistotne – w praktyce każde mikrouszkodzenie przekłada się na jakość cięcia, bo włókna papieru reagują na nie bardzo wyraźnie. Profesjonalne standardy obsługi krajarek zawsze zaczynają się od weryfikacji stanu ostrza, a dopiero w drugiej kolejności zalecają sprawdzić regulacje i dociski. Moim zdaniem najlepsza praktyka to profilaktyczna kontrola i wymiana noża – to inwestycja w jakość całej produkcji.