Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

W przypadku technologicznego oznaczania kolorystyki wydruków ulotkowych, częstym błędem jest mylenie liczby kolorów z ilością wykorzystanych barw tylko na jednej stronie lub zakładanie, że wszystkie ulotki są drukowane w ograniczonej liczbie kolorów z powodów kosztowych. Odpowiedzi typu 4+3 czy 4+2 spotyka się raczej w specyficznych projektach, gdzie z jednej strony jest pełny kolor (CMYK), a z drugiej ograniczony do mniejszej liczby barw, na przykład do druku prostych tabel czy tekstów. W praktyce jednak, szczególnie przy materiałach promocyjnych takich jak prezentowana ulotka, stosuje się nasycone, pełnokolorowe grafiki, więc ograniczenie jednej ze stron do dwóch lub trzech kolorów byłoby niepraktyczne – grafika straciłaby na atrakcyjności i nie oddałaby w pełni zamysłu projektanta. Z kolei zapis 2+2 jest typowy dla bardzo prostych, niskobudżetowych druków, gdzie zależy nam na maksymalnym obniżeniu kosztów i wystarcza podstawowe odwzorowanie – raczej nie spotyka się go w profesjonalnych wydrukach reklamowych. Trzeba też pamiętać, że branża poligraficzna przyjęła już dawno jako standard 4+4 dla ulotek drukowanych obustronnie, bo daje to największą swobodę w przygotowaniu projektów, pozwala na stosowanie zdjęć i złożonej grafiki po obu stronach, a nie tylko na froncie. Typowym błędem myślowym jest założenie, że dla oszczędności można pominąć kolory na jednej ze stron – owszem, da się tak zrobić, ale efekt końcowy jest dalece odbiegający od oczekiwań klientów, którzy cenią sobie spójność i estetykę. Dlatego w profesjonalnym podejściu, nawet jeśli druga strona zawiera głównie tekst, i tak wybiera się pełny kolor, by uniknąć przypadkowych różnic kolorystycznych i zapewnić najwyższą jakość produktu.