Kwalifikacja: PGF.03 - Realizacja procesów introligatorskich i opakowaniowych

Kompletowanie wkładów metodą „składka na składkę” wiąże się z bardzo konkretną czynnością – łączeniem kolejnych składek w odpowiedniej kolejności, by powstał pełny wkład do dalszej obróbki. Zdarza się, że osoby zaczynające naukę poligrafii mylą pojęcia dotyczące urządzeń stosowanych w przygotowaniu produkcji. Złamywarka na przykład służy do złamywania, czyli składania arkuszy drukarskich według określonych łamów, żeby z pojedynczego, dużego arkusza powstały mniejsze składki. To bardzo ważny etap, szczególnie przy druku książek czy broszur, jednak samo złamywanie nie zapewnia jeszcze połączenia składek w odpowiedniej kolejności. Nakładarka natomiast jest urządzeniem, które podaje arkusze lub składki na kolejne maszyny – często bywa częścią linii produkcyjnej, ale sama w sobie nie realizuje procesu kompletowania wkładu. Montowarka, z tego co wiem, może kojarzyć się z montażem form drukowych czy innym rodzajem łączenia elementów, ale w kontekście przygotowania wkładu nie ma tutaj zastosowania. Typowym błędem jest zakładanie, że każda maszyna, która „coś łączy” albo przekłada, nada się do kompletowania składek – a w rzeczywistości tylko zbierarka jest do tego zaprojektowana. W praktyce profesjonalnej produkcji nie ma miejsca na przypadkowość: istotne jest dokładne rozróżnianie maszyn i ich funkcji. Gdy nie rozróżniamy etapów złamywania, kompletowania i montażu, łatwo o zamieszanie, które może skutkować np. błędnie złożoną książką. Dlatego warto na spokojnie przeanalizować procesy i zapamiętać, że kompletowanie to domena zbierarki – tak mówią najlepsze praktyki branżowe.