Kwalifikacja: PGF.03 - Realizacja procesów introligatorskich i opakowaniowych
Którą metodę uszlachetniania druków luźnych przedstawiono na rysunku?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Tłoczenie wypukłe to jedna z najczęściej stosowanych metod uszlachetniania druków luźnych, zwłaszcza w branży opakowaniowej i przy produkcji ekskluzywnych materiałów reklamowych. Na rysunku dokładnie widać, jak papier jest dociskany pomiędzy matrycę a patrycę, co powoduje charakterystyczne wyniesienie powierzchni w wyznaczonych miejscach. Efekt ten nie tylko poprawia walory wizualne, ale też dotykowe, bo odbiorca może fizycznie poczuć wypukłość. Szczerze mówiąc, takie rozwiązanie zawsze robi wrażenie, szczególnie jeśli zależy nam na podkreśleniu jakości produktu. Tłoczenie wypukłe jest często wykorzystywane w produkcji wizytówek, zaproszeń, certyfikatów czy okładek książek, bo pozwala uzyskać elegancki i nieszablonowy wygląd. W praktyce, moim zdaniem, warto pamiętać o odpowiednim doborze gramatury i struktury papieru – zbyt cienki papier może się łatwo uszkodzić w trakcie tłoczenia. Z mojego doświadczenia wynika, że do tej techniki najlepiej sprawdzają się papiery niepowlekane albo z lekko chropowatą powierzchnią, bo wtedy efekt jest naprawdę wyrazisty. W branży standardem jest dbałość o precyzję wykonania matryc – każda, nawet najmniejsza niedokładność, odbije się na końcowym rezultacie. Tłoczenie wypukłe nie wymaga dodatkowych materiałów eksploatacyjnych, w przeciwieństwie do tłoczenia folią, co jest też jego zaletą przy realizacji krótszych serii druków.
W branży poligraficznej każdy ze sposobów uszlachetniania powierzchni druku ma swoje określone funkcje i zastosowania, dlatego nietrudno pomylić je na podstawie przekrojów technicznych. Tłoczenie folią, choć wizualnie może wydawać się podobne do tłoczenia wypukłego, polega na nanoszeniu cienkiej warstwy folii metalicznej lub pigmentowej na powierzchnię papieru za pomocą matrycy i pod wpływem wysokiej temperatury. Efekt jest nie tylko wypukły, ale przede wszystkim błyszczący lub metaliczny, a na rysunku nie widać charakterystycznej warstwy folii. Z kolei wykrawanie etykiet to proces czysto mechaniczny, który polega na wycinaniu fragmentów papieru czy kartonu za pomocą specjalnych wykrojników, zupełnie niezwiązany z modelowaniem powierzchni w postaci wypukłej. Perforowanie natomiast polega na wykonywaniu rzędu drobnych nacięć lub otworów w materiale, co umożliwia łatwe odrywanie części druku, jak w przypadku biletów czy kuponów. Najczęstszą przyczyną błędnego rozpoznania tych metod jest sugerowanie się jedynie efektem końcowym, bez zwracania uwagi na technikę wykonania oraz charakterystyczne cechy procesu. W praktyce, tłoczenie wypukłe rozpoznaje się po specyficznym wyniesieniu papieru bez dodatkowych materiałów na powierzchni – czyli dokładnie to, co przedstawia rysunek. Warto wyrobić sobie nawyk analizowania przekrojów technicznych, bo są one najbardziej czytelnym źródłem informacji o przebiegu danego procesu uszlachetniania druku.