Kwalifikacja: PGF.03 - Realizacja procesów introligatorskich i opakowaniowych

Spora część nieporozumień przy wyborze odpowiednich operacji oprawy wynika z mylenia tradycyjnych metod oprawy książkowej z technikami oprawy specjalnej. Na przykład frezowanie i zaklejanie grzbietu, choć są bardzo popularne w oprawie klejonej (np. miękka oprawa klejona PUR lub EVA), nie mają zastosowania przy oprawach specjalnych jak spiralowanie czy bindowanie. Te techniki są raczej dedykowane produkcji książek, broszur lub czasopism, gdzie liczy się trwałość grzbietu przy dużych nakładach i klasycznej formie publikacji. Z kolei kalibrowanie i szycie nićmi składek to typowe operacje przy oprawie zeszytowej lub twardej, gdzie składki zszywa się dla uzyskania bardzo trwałej, luksusowej publikacji. To rozwiązanie jest droższe i stosowane np. w albumach, książkach prestiżowych, a nie przy materiałach bindowanych czy spiralowanych. Szycie drutem grzbietowym oraz okrawanie to domena broszur, zazwyczaj cienkich, gdzie szybkość i prostota montażu są kluczowe. Warto zauważyć, że te podejścia są efektywne, ale nie pozwalają na rozkładanie materiałów na płasko i nie zapewniają tej elastyczności, którą daje oprawa spiralna. Typowym błędem jest założenie, że każda operacja introligatorska nadaje się do wszystkiego – w praktyce jednak dobór techniki oprawy wynika z funkcji gotowego wyrobu, jego przeznaczenia i oczekiwań klienta. Oprawa specjalna, jak bindowanie spiralą, powstała właśnie z potrzeby zapewnienia innowacyjnych rozwiązań użytkowych, których nie oferują klasyczne metody oprawy książkowej. W branży poligraficznej zawsze warto kierować się tym, jak końcowy produkt ma być użytkowany, a nie samą technologią wykonania.