Okładka łączona lamówką zdecydowanie nie jest przykładem okładki jednolitej, co wynika z samej konstrukcji oraz sposobu wykonania. W branży poligraficznej, okładka jednolita to taka, która jest wykonana z jednego kawałka materiału, bez dodatkowych elementów łączących na krawędziach czy rogach. Lamówka z kolei to specjalna taśma lub pasek materiału, który służy do wykończenia i wzmocnienia brzegów okładki, a jej obecność oznacza, że okładka została wykonana z zastosowaniem dodatkowego elementu – to jest sprzeczne z definicją jednolitości. Moim zdaniem w praktyce bardzo często spotykamy się z tym przy produkcji opraw książkowych, gdzie lamówka nie tylko pełni funkcję estetyczną, ale też zabezpiecza okładkę przed szybkim zużyciem. W standardach branżowych, np. wg norm BN czy PN dotyczących oprawy książek i zeszytów, jasno rozróżnia się okładki jednolite (czyli takie, które są wykonane z jednego kawałka kartonu, tektury albo innego materiału) od okładek łączonych, gdzie stosuje się różne elementy dodatkowe. Ciekawostką jest to, że okładka łączona lamówką wymaga nieco bardziej złożonego procesu produkcyjnego – to nie jest już najprostsza forma oprawy. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze zrobiona lamówka przedłuża żywotność okładki, ale na pewno nie wpisuje się w definicję okładki jednolitej. Warto o tym pamiętać choćby przy egzaminach zawodowych.
Wielu osobom wydaje się, że okładka specjalna, zeszytowa czy przylegająca nie wpisują się w definicję jednolitości, ale po bliższym przyjrzeniu się branżowym standardom można dostrzec, gdzie leży sedno sprawy. Okładka specjalna to najczęściej pojęcie ogólne, które obejmuje różne nietypowe rozwiązania – może, ale nie musi być jednolita, wszystko zależy od konkretnego wykonania. Jednak w praktyce, jeśli jest wykonana z jednego kawałka materiału (nawet jeśli jest uszlachetniona czy ozdobiona), wciąż zaliczamy ją do okładek jednolitych. Okładka zeszytowa (czyli najbardziej klasyczna okładka miękka, zwykle z papieru lub cienkiej tektury, składana na pół) w zasadzie zawsze jest jednolita – jej całość pochodzi z jednego arkusza materiału i nie ma żadnych dodatkowych połączeń na krawędziach. W szkołach i drukarniach to właśnie taka okładka jest wzorem jednolitości, bo nie wymaga żadnego łączenia czy wzmacniania brzegów. Okładka przylegająca, choć brzmi może nieco enigmatycznie, to po prostu taka, która ściśle przylega do bloku książki – to określenie bardziej techniczne niż opisujące konstrukcję; i też bywa wykonywana z jednego kawałka materiału. Najważniejszy błąd myślowy w tym pytaniu polega na utożsamianiu przymiotników opisowych (np. specjalna, przylegająca) z jakąś konkretną metodą konstrukcji, podczas gdy kluczowym kryterium jest sposób wykonania okładki i obecność ewentualnych dodatkowych elementów wzmacniających, jak lamówka. Praktyka pokazuje, że wiele osób nie odróżnia dodatków wykończeniowych od głównej konstrukcji okładki. Dlatego warto uważnie analizować terminologię branżową oraz korzystać z wzorników i przykładów, które jasno ilustrują te różnice. Okładka łączona lamówką zawsze posiada dodatkowy element – lamówkę, która wyklucza ją z grupy okładek jednolitych. Takie niuanse są bardzo ważne w praktyce zawodowej i dobrze je znać już na etapie nauki.