Kwalifikacja: PGF.03 - Realizacja procesów introligatorskich i opakowaniowych

Częstym błędem jest przypisywanie temu wykrojowi zastosowań wykraczających poza jego faktyczne możliwości, co wynika z mylenia konstrukcji koperty z bardziej zaawansowanymi opakowaniami transportowymi. Ten wykrój to klasyczny przykład koperty, która służy do zabezpieczenia i wysyłki pojedynczych egzemplarzy, głównie dokumentów czy cienkich wydruków. Typowe opakowania przeznaczone do transportu egzemplarzy o dużej masie muszą charakteryzować się większą wytrzymałością, często posiadają wzmocnienia, warstwy ochronne lub są wykonane z grubej tektury – czego w prostym wykroju koperty nie znajdziemy. Wysyłka dużych formatów również wymaga specjalistycznych rozwiązań, na przykład tub tekturowych czy dużych kopert z dodatkowymi usztywnieniami, aby zapobiec zaginaniu lub uszkodzeniu zawartości. Natomiast opakowania zbiorcze projektuje się zupełnie inaczej – mają one za zadanie pomieścić większą liczbę egzemplarzy i zabezpieczyć je podczas transportu zbiorowego, dlatego są to przede wszystkim pudła wielowarstwowe, tacki lub opakowania segmentowe. Wybór koperty do takich celów to błąd logiczny wynikający z niedopasowania przeznaczenia opakowania do jego właściwości fizycznych i granicznych parametrów bezpieczeństwa transportu. Standardy branżowe, takie jak wytyczne FEFCO czy zalecenia Poczty Polskiej, jednoznacznie określają, że koperty wykorzystuje się w przypadku pojedynczych, lekkich przesyłek, gdzie kluczowe jest zabezpieczenie przed zabrudzeniem, zagubieniem czy zagnieceniem, a nie ochrona przed uszkodzeniami mechanicznymi związanymi z dużą masą lub ilością egzemplarzy. Pomyłka w tej kwestii prowadzi do ryzyka uszkodzenia zawartości lub nawet jej utraty podczas transportu, co w praktyce jest niedopuszczalne – dlatego zawsze przy projektowaniu procesu pakowania warto kierować się zarówno zdrowym rozsądkiem, jak i wytycznymi branżowymi.