Oprawy pakowane do pudeł z tektury falistej najlepiej jest układać grzbietami na przemian, bo dzięki temu minimalizuje się ryzyko uszkodzenia zarówno samych opraw, jak i ich zawartości podczas transportu lub magazynowania. Takie ułożenie sprawia, że nacisk rozkłada się dużo bardziej równomiernie – grzbiety nie naciskają na siebie bezpośrednio, więc nie odkształcają się i trudniej o przypadkowe pęknięcie, szczególnie gdy mamy do czynienia z cięższymi lub większymi książkami. W praktyce, kiedy w kartonie oprawy leżą naprzemiennie, łatwiej je także wyjąć bez naruszania pozostałych. To podejście jest zalecane przez wiele drukarni i introligatorni – nawet duże firmy logistyczne mają ten sposób wpisany w swoje procedury. Z mojego doświadczenia wynika, że w magazynach, gdzie nie stosuje się tej zasady, częściej pojawiają się reklamacje na uszkodzenia mechaniczne okładek albo zagniecenia kartek. Poza tym, takie układanie przyspiesza sam proces pakowania, bo nie trzeba osobno zabezpieczać każdego egzemplarza. Powiem szczerze, że choć wydaje się to drobiazgiem, to jednak na dużą skalę robi różnicę – mniejsze straty, mniej zwrotów i lepsza opinia u odbiorców.
Pakowanie opraw do pudeł z tektury falistej wymaga nie tylko porządku, ale i znajomości zasad, które pozwalają uniknąć uszkodzeń czy deformacji. Często spotyka się mylne przekonanie, że wystarczy zawinąć książki w papier gazetowy – może to i zabezpiecza przed kurzem czy drobnymi zadrapaniami, ale nie daje realnej ochrony przed naciskiem czy odkształceniami w trakcie transportu. Papier gazetowy jest zbyt cienki i miękki, nie chroni grzbietów ani rogów, poza tym przy większej ilości książek praktycznie nic nie daje. Z kolei układanie kancikami na przemian brzmi logicznie, bo można by pomyśleć, że rogi będą mniej narażone na zgniecenia – ale w rzeczywistości to powoduje tylko większy chaos w kartonie i zwiększa szansę, że jedna książka uszkodzi drugą. Grzbiet i kancik to zupełnie inne części oprawy, mają różną wytrzymałość, a każda z nich pełni inną rolę w konstrukcji książki. Przewiązywanie taśmą kapitałkową to już w ogóle nieporozumienie – taśma kapitałkowa służy do wykończenia grzbietu książki, a nie do pakowania. Spotykam się czasem z takim pomysłem u osób początkujących, które mylą elementy oprawy z materiałami opakowaniowymi. Praktyka branżowa i normy magazynowe wyraźnie wskazują, że tylko układanie książek grzbietami na przemian pozwala efektywnie zabezpieczyć druk przed uszkodzeniem, a jednocześnie nie powoduje zbędnych strat czasu ani materiałów na dodatkowe owijanie lub przekładanie. Częsty błąd to przecenianie roli zabezpieczenia powierzchniowego kosztem logicznego rozkładu masy i nacisku – a to właśnie ma kluczowe znaczenie. Oprawy muszą być ułożone tak, by ich najsilniejsze fragmenty stykały się ze sobą, a nie ulegały punktowemu naciskowi. W dłuższej perspektywie stosowanie nieprawidłowych technik kończy się nie tylko uszkodzeniem książek, ale też stratą zaufania klientów i większymi kosztami reklamacji.