Kwalifikacja: PGF.03 - Realizacja procesów introligatorskich i opakowaniowych

Schemat przedstawia proces typowy dla oprawy zeszytowej, a nie innych rodzajów opraw. Popularne nieporozumienie polega na myleniu czynności takich jak nakładkowanie i zszywanie drutem z bardziej zaawansowanymi technikami oprawy. Przykładowo, oprawa łączona lamówką polega na scalaniu składek przy użyciu tkaninowej lub plastikowej lamówki, co jest spotykane raczej w wyrobach specjalistycznych, np. albumach czy rejestratorach, i wymaga zupełnie innych maszyn oraz więcej etapów ręcznej obróbki. Z kolei oprawa specjalna to bardzo szerokie pojęcie, zawierające niestandardowe techniki introligatorskie, często wykonywane ręcznie, jak np. oprawy artystyczne lub archiwalne, gdzie proces jest dużo bardziej rozbudowany i indywidualny. Oprawa złożona zaś dotyczy najczęściej produktów o dużej liczbie składek, które są osobno szyte, a potem łączone w jeden blok – jak w oprawie klejonej lub twardej, gdzie pojawia się klejenie grzbietu, często także zakładanie okładki osobno i wiele dodatkowych operacji technologicznych. W praktyce typowe błędne myślenie wynika z utożsamiania wszystkich procesów zszywania z oprawą zeszytową, albo z drugiej strony – z przekonania, że każda szybka linia produkcyjna dotyczy tylko najprostszych broszur, co nie zawsze jest prawdą. Technologicznie jednak to, co pokazano na rysunku – nakładanie składek, zszywanie przez grzbiet i okrajanie – jest esencją produkcji opraw zeszytowych według standardów branżowych wykorzystywanych w poligrafii masowej.