Kwalifikacja: PGF.03 - Realizacja procesów introligatorskich i opakowaniowych

Wielu początkujących introligatorów ma kłopot z wyczuciem, jak powinny układać się włókna w płótnie podczas przygotowywania lamówki, a to przecież kluczowe dla trwałości i estetyki oprawy. Zdarza się, że ktoś myśli, iż układanie włókien prostopadle do grzbietu zwiększy wytrzymałość na zginanie, bo materiał "pracuje" w innym kierunku – niestety, w praktyce prowadzi to do nieestetycznego marszczenia, a często nawet pękania materiału już przy pierwszych użyciach. Czasem pojawia się też pomysł, żeby włókna szły ukośnie, licząc na większą elastyczność lamówki. To trochę taka pokusa, bo rzeczywiście tkanina ułożona na ukos wydaje się bardziej rozciągliwa, ale w efekcie szybko się rozciąga, traci kształt i nie zachowuje linii przy krawędzi, szczególnie po dłuższym użytkowaniu książki. Z kolei "schodkowe" układanie włókien nie ma żadnego uzasadnienia technologicznego – to raczej pomyłka wynikająca z nieporozumienia pojęć, może się wydawać, że chodzi o jakiś rodzaj wzmocnienia, jednak w rzeczywistości prowadzi do niespójnej struktury lamówki i bardzo łatwo o nierówności czy nawet rozwarstwienie materiału. Standardy branżowe jasno mówią, że włókna powinny być równoległe do grzbietu, bo tylko wtedy materiał pracuje razem z oprawą, nie przeciwko niej. Moim zdaniem najczęstszy błąd to kierowanie się intuicją, zamiast praktyczną wiedzą – a tu naprawdę liczy się technologia i doświadczenie. Pamiętaj, że dobrze dobrany kierunek włókien to podstawa wytrzymałości i estetyki każdej lamówki.