Kwalifikacja: PGF.03 - Realizacja procesów introligatorskich i opakowaniowych

W branży poligraficznej i introligatorskiej łatwo pomylić funkcje różnych oznaczeń i znaków technicznych, zwłaszcza jeśli nie miało się jeszcze okazji widzieć procesu produkcji na żywo. Często pojawia się przekonanie, że znaki grzbietowe służą do kontroli sklejenia lub zszycia składek, bo przecież większość działań przy grzbiecie kojarzy się właśnie z łączeniem. Jednak takie myślenie prowadzi na manowce. Znaki grzbietowe nie mają nic wspólnego z oceną jakości sklejenia czy zszycia składek – ich zadaniem jest wyłącznie weryfikacja kompletności i poprawnej kolejności składek po etapie zbierania, czyli jeszcze zanim składki zostaną ze sobą połączone w jakikolwiek sposób. Wybór opcji sugerujących, że znaki te służą do oceny sklejania lub zszywania, wynika chyba z niezrozumienia chronologii procesów introligatorskich – najpierw kompletowanie, potem łączenie. Z kolei przekonanie, że znaki te pomagają kompletować składki przed zbieraniem, też jest błędne, bo przed zbieraniem składki są jeszcze luzem i nie mają logicznego układu – nie ma więc czego kontrolować. Cała idea polega na tym, by po ułożeniu składek w odpowiedniej kolejności, móc jednym rzutem oka sprawdzić, czy nie ma pominięć lub błędów. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu uczniów techników myli te etapy, bo w praktyce całość procesu często wydaje się jednolita, a tymczasem kluczowa jest precyzja co do funkcji każdego oznaczenia. Stosowanie znaków grzbietowych zgodnie z normami branżowymi (np. PN-ISO 1086) gwarantuje, że kompletowanie składek przebiega sprawnie i minimalizuje ryzyko pomyłek, które mogą być bardzo kosztowne na późniejszych etapach produkcji książki czy czasopisma.