Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

Każda z pozostałych wymienionych technik – druk typograficzny, tampondruk oraz offset – ma swoje miejsce w poligrafii, ale nie są one odpowiednie do jednobarwnych nadruków na torbach płóciennych. Często powodem pomyłek jest tu mylenie materiałów lub zbyt ogólne traktowanie pojęcia „druk”. Typografia to technika druku wypukłego, która świetnie sprawdza się przy papierze, kartonie czy innych płaskich, raczej twardych powierzchniach – stosuje się ją głównie do produkcji książek, gazet, czasem opakowań, ale z tkaninami, zwłaszcza grubszymi jak płótno, już sobie nie radzi. Tampondruk jest za to bardzo popularny przy drobnych gadżetach reklamowych, zwłaszcza z tworzyw sztucznych czy metalu – długopisy, breloki, powerbanki – i pozwala na nadruk na niewielkich, często skomplikowanych kształtach. Jednak przy dużych, chłonnych powierzchniach tekstylnych efekt tampondruku będzie niezadowalający: farba może się nie rozkładać równo, a wzór łatwo się spierze. Jeśli chodzi o offset, to ta metoda dominuje w druku masowym na papierze – ulotki, plakaty, czasopisma – ale jest kompletnie nieprzydatna, gdy mamy do czynienia z tkaniną, bo offset wymaga gładkiej, niechłonnej powierzchni. Typowym błędem jest przekładanie doświadczeń z papieru na tekstylia – niestety, to zupełnie inne technologie. Praktyka branżowa i różne normy jakości wyraźnie wskazują, że przy takich wyrobach jak torby płócienne dominuje właśnie sitodruk. Warto zapamiętać, że w każdej poligrafii wybór techniki powinien wynikać z rodzaju materiału i efektu końcowego, a nie tylko z samej dostępności sprzętu.