Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

Wielu osobom notacja technologiczna liczby kolorów wydaje się na początku dość nieintuicyjna, a niuanse potrafią wprowadzić w błąd nawet doświadczonych adeptów poligrafii. Często powielanym błędem jest mylenie ilości kolorów procesowych z ogólną liczbą wszystkich farb użytych w danym zleceniu. Przykładowo, zapis 2+0 bywa błędnie interpretowany jako dwukolorowy druk jednostronny z dodatkowym Pantone, jednak w rzeczywistości oznacza on tylko dwa kolory (zwykle wybrane z gamy CMYK lub Pantone), bez typowego pełnokolorowego obrazu. Takie rozwiązanie spotyka się przy prostych ulotkach czy formularzach, gdzie nie zależy nam na bogatym odwzorowaniu barw, tylko na oszczędności. Z kolei zapis 4+1 sugeruje cztery kolory na jednej stronie i jeden na drugiej, co nie spełnia wymagań pytania o jednostronny druk z Pantone – taka notacja odnosi się do dwustronnego zadrukowania, najczęściej stosowana w broszurach, gdzie rewers wymaga np. tylko czarnego tekstu. Natomiast zapis 5+1 wskazuje na pięć kolorów na jednej stronie i jeden na drugiej, co jest już wariantem produkcji wielobarwnej, ale rozdzielonej na obie strony arkusza, co w praktyce jest dużo rzadsze i raczej dotyczy specyficznych zamówień. Moim zdaniem większość takich błędów wynika z nieprzemyślanego kopiowania schematów lub braku praktyki z rzeczywistymi zleceniami drukarskimi. Warto zapamiętać, że pierwszy człon oznacza liczbę kolorów na awersie, a drugi – na rewersie. Gdy chcemy zrobić jednostronny druk pełnokolorowy z dodatkowym Pantone, zawsze wybieramy zapis 5+0. To nie tylko wymóg techniczny, ale też element dobrej komunikacji między projektantem, DTP-owcem a drukarnią, co ma ogromne znaczenie dla finalnego efektu.