Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

Często można spotkać się z przekonaniem, że do kontroli jakości pasowania kolorów wystarczą inne precyzyjne narzędzia, takie jak przymiar liniowy, spektrofotometr czy densytometr, bo przecież są one szeroko wykorzystywane w poligrafii. Jednak to trochę pułapka myślowa – każde z tych urządzeń służy do trochę innych celów i choć pomagają w ogólnej ocenie jakości druku, to nie są odpowiednie do analizy pasowania kolorów. Przymiar liniowy sprawdzi się przy wymiarowaniu gotowych wydruków albo ich elementów, ale nie pokaże, czy barwy nachodzą na siebie właściwie. Spektrofotometr jest raczej narzędziem do kontroli zgodności kolorystycznej z wzorcem, np. do pomiaru wartości L*a*b* czy DeltaE – ocenia barwę, a nie mechaniczne pasowanie farb na arkuszu. Z kolei densytometr świetnie mierzy gęstość optyczną farby, pomaga przy kalibracji i kontroli nasycenia, ale nie pozwala precyzyjnie ocenić, czy kolory są prawidłowo zarejestrowane względem siebie. Takie uproszczenie prowadzi często do nietrafionych decyzji na produkcji – bo można mieć doskonały kolor czy nasycenie, ale przesunięty pas, przez co cały efekt wizualny jest zepsuty. Dlatego w dobrych zakładach poligraficznych do kontroli pasowania barw używa się zawsze lupy poligraficznej – prostej, ale niezastąpionej. Moim zdaniem, najlepsza praktyka to łączenie pomiarów densytometrycznych i spektrofotometrycznych z regularnym oglądaniem wydruków przez lupę. Wtedy mamy pełną kontrolę nad zarówno jakością kolorów, jak i ich precyzyjnym położeniem.