Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

Wybór innego przyrządu niż ekspozymetr wynika najczęściej z mylnego przypisania funkcji narzędziom o podobnie brzmiących nazwach lub innych, lecz pokrewnych zastosowaniach technicznych. Densytometr co prawda jest wykorzystywany w pracy z materiałami światłoczułymi, jednak jego zadaniem jest mierzenie gęstości optycznej, czyli stopnia zaczernienia negatywu albo odbitki. To bardzo przydatne podczas kontroli jakości wywoływania albo kalibracji procesów, natomiast densytometr nie służy do wyznaczania właściwego czasu naświetlania, lecz do oceny efektu już po procesie naświetlania i wywołania. Woltomierz z kolei nie ma żadnego zastosowania bezpośrednio związanego z naświetlaniem – mierzy natężenie napięcia elektrycznego w obwodach, więc jego obecność przy tym pytaniu może być myląca dla osób, które kojarzą elektronikę z urządzeniami studyjnymi, ale w praktyce woltomierzem nie dobierzemy parametrów ekspozycji. Mierzyca natomiast, choć brzmi jak techniczny przyrząd, w rzeczywistości nie funkcjonuje jako narzędzie pomiarowe w kontekście światła – ani w fotografii, ani w laboratoriach. To raczej archaiczne określenie przyrządu do pomiaru długości, zupełnie niepowiązane z naświetlaniem. Typowym błędem jest też przekonanie, że ocena „na oko” lub intuicyjna regulacja oświetlenia wystarczy – w praktyce prowadzi to do niestabilnych, niepowtarzalnych efektów i naraża na niepotrzebne straty materiału. Branżowe standardy wyraźnie wskazują ekspozymetr jako podstawę kontroli procesu naświetlania, bo tylko dzięki niemu można precyzyjnie zarządzać ilością światła docierającego do materiału światłoczułego. Trzymanie się tego narzędzia pozwala osiągać przewidywalne, profesjonalne efekty, czego nie zapewni żadne z pozostałych rozważanych urządzeń.