Kwalifikacja: PGF.06 - Planowanie i kontrola produkcji poligraficznej

Wiele osób ma wątpliwości, czy przypadkiem test ścierania, kartkowania albo rozciągania nie jest równie ważny jak wyrywanie, jeśli chodzi o połączenia klejowe. To jednak trochę mylące. Test ścierania faktycznie stosuje się w poligrafii, ale bardziej do sprawdzania odporności nadruku czy lakieru na powierzchni papieru. Nie ma on większego znaczenia dla samego połączenia klejowego, bo kontakt powierzchniowy nie generuje takich sił, które mogłyby odczepić strony od grzbietu. Kartkowanie, z kolei, to raczej test użytkowy pokazujący komfort przewracania stron i elastyczność oprawy, nie zaś wytrzymałość klejenia. Często ludzie myślą, że łatwość przewracania kartek świadczy o dobrej jakości oprawy, ale to zupełnie inna kwestia niż siła łączenia. Rozciąganie natomiast odnosi się głównie do badania papieru albo włókien i nie ma praktycznego zastosowania przy ocenie oprawy klejowej. W praktyce, jeśli chodzi o trwałość połączenia klejowego, decydujące znaczenie ma odporność na wyrywanie, ponieważ właśnie taka siła działa, gdy ktoś mocniej pociągnie za kartkę czy otworzy szeroko książkę. To test wyrywania pozwala ocenić, czy oprawa wytrzyma codzienne użytkowanie i czy klej został właściwie dobrany oraz nałożony. Błędne wyobrażenie, że inne testy mogą być zamienne, wynika najczęściej z niewiedzy o specyfice procesów introligatorskich. W profesjonalnych środowiskach drukarskich od lat podkreśla się, że tylko test na wyrywanie oddaje realne obciążenia, jakim podlega książka przez cały okres jej użytkowania. Wszystkie pozostałe testy są ważne, ale w zupełnie innym kontekście.