Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Aby skutecznie zrealizować algorytm wyznaczający największą z trzech podanych liczb a, b oraz c, wystarczy użyć
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi "dwa warunki" jest prawidłowy, ponieważ algorytm do znalezienia największej z trzech liczb – a, b i c – można zrealizować za pomocą zaledwie dwóch porównań. Na przykład, pierwszy warunek mógłby porównywać liczby a i b, aby ustalić, która z nich jest większa. Następnie, drugi warunek porównuje tę większą wartość z liczbą c. W rezultacie, w ciągu dwóch warunków jesteśmy w stanie zidentyfikować największą liczbę. Praktycznie, to podejście jest efektywne i minimalistyczne, co jest zgodne z zasadą KISS (Keep It Simple, Stupid), która jest istotna w inżynierii oprogramowania. Ograniczenie liczby operacji do niezbędnego minimum nie tylko ułatwia zrozumienie algorytmu, ale także poprawia jego wydajność. Takie podejście jest często stosowane w codziennej programistyce, a także w bardziej zaawansowanych algorytmach, gdzie minimalizacja złożoności obliczeniowej jest kluczowa dla wydajności aplikacji.
Wybór innej odpowiedzi na to pytanie może wynikać z nieporozumienia dotyczącego efektywności algorytmów i ich implementacji. Odpowiedź sugerująca jedną pętlę wydaje się atrakcyjna, ale w rzeczywistości, aby znaleźć największą liczbę spośród trzech, nie potrzebujemy iteracji, gdyż liczby można porównać bez konieczności przeszukiwania. Dwie tablice są również zbędne, ponieważ do przechowywania liczb nie potrzebujemy dodatkowych struktur, skoro możemy operować na trzech zmiennych. Sugerowanie pięciu zmiennych jest jeszcze bardziej nieefektywne, ponieważ nie wymaga to dodatkowych miejsc w pamięci, a wręcz komplikowałoby algorytm bez potrzeby. Kluczowym błędem jest założenie, że skomplikowanie algorytmu wiąże się z jego efektywnością. W praktyce, prostota algorytmów często przekłada się na ich wydajność w rzeczywistych zastosowaniach. Użycie zbyt wielu zmiennych lub pętli może prowadzić do zwiększenia złożoności kodu, co obniża jego czytelność i utrudnia przyszłe utrzymanie. W kontekście dobrych praktyk programistycznych, należy zawsze dążyć do jak najprostszych rozwiązań, które wykonują zdefiniowane zadanie efektywnie, co w tym przypadku osiągamy za pomocą dwóch warunków.