Format RAW jest uważany za format o najwyższej rozpiętości tonalnej, co oznacza, że może przechowywać znacznie więcej informacji tonalnych niż inne formaty plików graficznych. W przeciwieństwie do formatów skompresowanych, takich jak JPEG, RAW zachowuje wszystkie dane z matrycy aparatu fotograficznego, co pozwala na bardziej precyzyjną obróbkę kolorów i ekspozycji. Dzięki temu, w formacie RAW można uzyskać większą elastyczność podczas edytowania zdjęć, co jest szczególnie ważne dla profesjonalnych fotografów. Przykładem może być sytuacja, gdy zdjęcie zostało zrobione w trudnych warunkach oświetleniowych; w formacie RAW można z łatwością odzyskać szczegóły zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach obrazu. Ponadto, format RAW nie stosuje stratnej kompresji, co oznacza, że nie tracimy żadnych informacji przy zapisywaniu pliku. W standardach fotograficznych, takich jak TIFF czy DNG, również występuje wysoka jakość obrazu, ale RAW zapewnia bardziej bezpośredni dostęp do oryginalnych danych matrycy. Umożliwia to twórcom pełną kontrolę nad procesem edycji i finalnym wyglądem fotografii.
Odpowiedzi, które nie są poprawne, można analizować w kontekście ich technicznych ograniczeń. Format PNG, mimo że obsługuje przezroczystość i jest bezstratnym formatem, ma ograniczoną rozpiętość tonalną, co oznacza, że nie przechowuje tak dużej ilości informacji tonalnych jak RAW. Ponadto, jego główną funkcją jest przechowywanie obrazów z dużą ilością detali w mniej skomplikowanych kolorach, co czyni go mniej odpowiednim do profesjonalnej obróbki zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych. Format BMP, choć prosty i łatwy w użyciu, również nie wspiera zaawansowanej obróbki kolorów, a jego duża objętość plików powoduje, że nie jest praktyczny dla profesjonalnych zastosowań. BMP nie korzysta z kompresji, co sprawia, że pliki są znacznie większe niż w przypadku innych formatów, ale nie oferuje dodatkowych korzyści w zakresie tonalności. JPEG, pomimo szerokiego zastosowania w fotografii i sieci, jest formatem stratnym, co oznacza, że podczas kompresji traci część danych, a tym samym rozpiętość tonalna jest ograniczona. JPEG jest bardziej odpowiedni do codziennego użytku ze względu na mniejszy rozmiar plików, ale nie daje takiej elastyczności w edycji jak RAW, co czyni go niewłaściwym wyborem dla profesjonalnych fotografów poszukujących najwyższej jakości obrazu.