Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Która z definicji tablicy asocjacyjnej w PHP jest składniowo poprawna?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Definicja tablicy asocjacyjnej w języku PHP, przedstawiona jako $wiek = array("Anna"=>"35", "Ewa"=>"37", "Oliwia"=>"43");, jest poprawna składniowo. Tablice asocjacyjne to struktury danych, które pozwalają na przechowywanie wartości w parach klucz-wartość. Kluczami mogą być stringi lub liczby, a wartości mogą być różnego typu. Użycie operatora => jest kluczowe, ponieważ wskazuje, że dla danego klucza (np. "Anna") przypisana jest konkretna wartość (np. "35"). W praktyce tablice asocjacyjne są niezwykle użyteczne w wielu sytuacjach, takich jak przetwarzanie danych z formularzy, gdzie klucze odpowiadają nazwom pól, a wartości to wprowadzone przez użytkownika dane. Dzięki tablicom asocjacyjnym można z łatwością uzyskiwać dostęp do wartości, analizować je i manipulować, co czyni je standardowym narzędziem w programowaniu w PHP i praktycznym podejściem w tworzeniu aplikacji webowych.
W analizowanych odpowiedziach można zauważyć kilka istotnych błędów składniowych, które uniemożliwiają prawidłowe zdefiniowanie tablicy asocjacyjnej w PHP. Pierwsza opcja, $wiek = array("Anna"=35, "Ewa"=37, "Oliwia"=43);, myli operator przypisania z operatorem asocjacyjnym. Użycie znaku = zamiast => jest kluczowe, ponieważ PHP wymaga użycia operatora => do parowania kluczy z wartościami. W drugiej opcji, $wiek = array([Anna, 35], [Ewa, 37], [Oliwia, 43]);, zastosowano niepoprawną składnię tablicy, gdzie zewnętrzne nawiasy kwadratowe powinny być zastąpione funkcją array() lub nawiasami klamrowymi, a także brakuje kluczy. Trzecia odpowiedź, $wiek = array({"Anna", "35"}, {"Ewa", "37"}, {"Oliwia", "43"});, również jest niepoprawna, ponieważ użyto nawiasów klamrowych, które nie są stosowane w definicji tablic asocjacyjnych w PHP. Nawiasy klamrowe mogą być używane do tworzenia tablic wielowymiarowych, ale w tym kontekście są nieodpowiednie. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich pomyłek, to mylenie różnych typów struktur danych oraz niewłaściwe zrozumienie zasad parowania kluczy i wartości, co w rezultacie skutkuje błędami w składni i logice kodu.