Odpowiedź 'i < 6' jest super, bo w kontekście pętli for w C++ oznacza, że ta pętla będzie działać tak długo, jak zmienna i jest mniejsza od 6. Dzięki temu uda się wyświetlić wszystkie elementy tablicy tab, które są od 0 do 5, czyli w sumie mamy sześć elementów. W praktyce pętle for są bardzo przydatne do przetwarzania tablic, bo ułatwiają przechodzenie przez wszystkie ich elementy. Jak używamy tej konstrukcji, to programista ma pewność, że nie przekroczy granic tablicy, co jest mega ważne dla stabilności apki. Dobrze jest stosować warunki, które jasno określają, do jakiego miejsca pętla ma działać, żeby kod był bardziej czytelny i bezpieczny. W bardziej rozbudowanych programach można pomyśleć o użyciu kontenerów STL, jak std::vector, które same ogarniają rozmiar i iterację.
Odpowiedź 'i >= 6' jest błędna, bo prowadzi do tego, że pętla opuści wszystkie elementy tablicy. Gdy i osiągnie 6 lub więcej, pętla staje, więc nic się nie wyświetli, bo przecież indeksy zaczynają się od 0, a kończą na 5. To jest typowy błąd, który wynika z nie do końca zrozumienia, jak działają tablice w C++. Z kolei 'i <= 6' też nie jest ok, bo wtedy pętla zakończy się po wyświetleniu elementu z indeksem 6, co prowadzi do niezdefiniowanego zachowania – a to nie jest fajne, bo nie ma takiego elementu w tablicy z sześcioma elementami. Odpowiedź 'i > 6' też jest źle, bo nie wykona żadnej iteracji, znowu pomijając całą tablicę. Ważne jest, żeby pamiętać, że indeksy tablic zaczynają się od 0, a ostatni indeks przy rozmiarze n wynosi n-1. Stosowanie złych warunków w pętlach może prowadzić do sporych problemów z pamięcią, więc trzeba uważać i pisać warunki, które dobrze pokazują rzeczywisty rozmiar tablicy.