Które ze stwierdzeń dotyczących klucza podstawowego jest prawdziwe?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Klucz podstawowy to atrybut lub zestaw atrybutów, który jednoznacznie identyfikuje każdy rekord w tabeli bazy danych. Najważniejszym wymogiem jest, aby klucz podstawowy był unikalny dla każdego wiersza, co oznacza, że nie może być powtórzony w obrębie tej samej tabeli. Przykładem może być numer identyfikacyjny (np. PESEL, NIP) przypisany do konkretnej osoby, który gwarantuje, że każda osoba w tabeli danych osobowych jest jednoznacznie identyfikowalna. Stosowanie kluczy podstawowych jest zgodne z zasadami normalizacji baz danych, co pozwala na minimalizację redundancji danych oraz poprawę integralności danych. Klucz podstawowy może składać się z jednego lub więcej pól, co daje elastyczność w projektowaniu bazy danych, aby pasowała do specyficznych potrzeb aplikacji. Dobre praktyki wskazują, że klucz podstawowy powinien być stabilny, czyli nie zmieniać się w czasie, oraz prosty do zaimplementowania i używania w zapytaniach SQL.
Koncepcje związane z kluczem podstawowym obejmują kilka podstawowych zasad, które są niezbędne do zrozumienia jego roli w bazie danych. Klucz podstawowy nie ogranicza się tylko do unikalności, ale również musi zapewniać integralność danych i być stosowany w praktyce w sposób przemyślany. Wiele osób myli klucz podstawowy z pojęciem pola, co prowadzi do błędnych wniosków, że składa się on jedynie z jednego atrybutu. W rzeczywistości klucz podstawowy może być złożony z kilku atrybutów, co jest typowe w bardziej złożonych systemach, gdzie żaden pojedynczy atrybut nie jest w stanie zapewnić unikalności. Ponadto, ograniczenie klucza podstawowego do wartości liczbowych jest mylące. Klucze podstawowe mogą mieć różne typy danych, w tym tekstowe czy alfanumeryczne, w zależności od kontekstu i wymagań aplikacji. Przykład błędnego podejścia to uznanie nazwiska za klucz podstawowy w tabeli z danymi osobowymi. Takie podejście jest problematyczne, ponieważ nazwiska mogą być powtarzalne w populacji, co skutkuje utratą unikalności – klucz podstawowy musi być jednoznaczny w obrębie danej tabeli. Przy projektowaniu baz danych stosuje się zasady normalizacji, które podkreślają znaczenie kluczy podstawowych w kontekście integralności danych oraz efektywności operacji na tych danych.