Format TIFF (Tagged Image File Format) to jeden z najpopularniejszych formatów rastrowych, który jest szeroko stosowany w cyfrowej obróbce obrazów oraz w aplikacjach graficznych. Pliki TIFF mogą przechowywać obrazy w różnych głębokościach kolorów i są często wykorzystywane w profesjonalnym druku ze względu na swoją zdolność do zachowania wysokiej jakości obrazu bez strat. Format ten obsługuje różne warianty kompresji, w tym bezstratną kompresję LZW, co czyni go idealnym do archiwizacji i przechowywania obrazów wymagających dużej szczegółowości. Przykładami zastosowania TIFF są skanowanie zdjęć, archiwizacja dokumentów oraz profesjonalna fotografia. Standard TIFF jest powszechnie uznawany jako branżowy standard, co gwarantuje, że obrazy zapisane w tym formacie będą mogły być otwierane i edytowane w większości aplikacji graficznych. Ponadto, wiele urządzeń skanujących i drukarek wspiera ten format, co czyni go wszechstronnym narzędziem w pracy kreatywnej.
Wybór innych formatów plików, takich jak SVG, SWF czy CDR, wskazuje na nieporozumienia dotyczące klasyfikacji formatów graficznych. SVG (Scalable Vector Graphics) to wektorowy format graficzny, który umożliwia tworzenie grafiki opartej na matematycznych kształtach, co czyni go idealnym do tworzenia logo i ikon. Jego elastyczność i skalowalność są kluczowe w projektach, gdzie jakość obrazu musi być zachowana niezależnie od rozmiaru. Natomiast SWF (Shockwave Flash) był używany do animacji i interaktywnych aplikacji w internecie, ale nie jest formatem graficznym w tradycyjnym sensie, a jego użyteczność spadła wraz z deprecjacją technologii Flash. CDR to natomiast format pliku stworzony przez CorelDRAW, który jest narzędziem do tworzenia grafiki wektorowej. Wybierając te formaty jako odpowiedzi, można mylnie zinterpretować, że są one związane z grafiką rastrową, podczas gdy każdy z nich ma inną specyfikę i zastosowanie. Zrozumienie różnicy między formatami rastrowymi a wektorowymi jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z grafiką komputerową. Typowe błędy w myśleniu obejmują mylenie grafiki wektorowej z rastrową lub błędne przypisanie funkcji do formatów, co prowadzi do nieoptymalnych wyborów w kontekście projektowania graficznego.