Funkcja zdefiniowana przez użytkownika (UDF) w języku SQL jest obiektem bazy danych, który może być wykorzystywany w zapytaniach, w tym w zapytaniach modyfikujących kolumny danych. UDF mogą przyjmować argumenty, wykonywać operacje na tych danych i zwracać wynik, co czyni je wszechstronnym narzędziem w programowaniu baz danych. Użycie funkcji zdefiniowanej zwiększa modularność kodu oraz umożliwia ponowne wykorzystanie logiki biznesowej, co jest zgodne z zasadami DRY (Don't Repeat Yourself). Przykładem zastosowania może być funkcja, która oblicza rabat na podstawie ceny i procentu rabatu, co można wywołać w zapytaniach aktualizujących ceny produktów. Warto również zauważyć, że UDF mogą być używane w kontekście różnych zapytań, a ich wyniki mogą być przetwarzane jak każda inna kolumna w wynikach zapytań. Dzięki temu programiści mogą łatwo implementować bardziej złożoną logikę bezpośrednio w zapytaniach SQL, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi.
Kiedy analizujemy inne obiekty bazy danych, takie jak reguły, wyzwalacze i procedury składowe, możemy zidentyfikować, dlaczego nie są one odpowiednie w kontekście tego pytania. Reguły w SQL są używane do automatyzacji modyfikacji zapytań, ale ich zastosowanie jest ograniczone i rzadko używane w nowoczesnych bazach danych. Reguły są rzeczywiście często pomijane w nowoczesnych implementacjach ze względu na ich złożoność oraz ograniczenia w stosowaniu. Wyzwalacze natomiast są mechanizmami, które automatycznie wywołują się w odpowiedzi na określone zdarzenia w bazie danych, takie jak dodawanie, aktualizacja lub usuwanie rekordów. Choć mogą modyfikować dane, to nie są one wywoływane bezpośrednio przez zapytania, a raczej jako odpowiedź na zdarzenia, co czyni je mniej elastycznymi w kontekście bezpośrednich zapytań. Procedury składowe są kolejnym typem obiektu bazy danych, które mogą implementować złożoną logikę, jednak są one zazwyczaj wywoływane jako całość i nie mogą być używane w kontekście zapytań modyfikujących dane, jak to ma miejsce w przypadku funkcji zdefiniowanej. Zatem w kontekście elastyczności i modułowości w modyfikacjach danych, funkcje zdefiniowane pozostają najodpowiedniejszym rozwiązaniem.