<i>, <b>, <u> to znaczniki, które nie są używane do definiowania struktury dokumentu HTML, lecz służą do formatowania tekstu. Zgodnie z aktualnymi standardami HTML5, znaczniki te są uznawane za elementy semantyczne, które wpływają na styl prezentacji zawartości, a nie na jej strukturę. Znacznik <i> jest używany do przedstawienia tekstu w kursywie, <b> do wyboldowania, a <u> do podkreślenia. Te znaczniki są często stosowane w stylizacji za pomocą CSS, ale nie wprowadzają one hierarchii ani nie określają kontekstu dokumentu. Przykładowo, w przypadku tekstu, który ma być wyróżniony w kontekście kodu lub tytułu rozdziału, lepiej użyć znaczników semantycznych, takich jak <em> dla podkreślenia znaczenia lub <strong> dla podkreślenia wagi. W dobie rosnącej popularności dostępności i SEO, stosowanie elementów semantycznych staje się kluczem do tworzenia lepiej zorganizowanych i przystępnych stron internetowych.
Znaczniki <header>, <footer>, <section> i <div> są kluczowymi elementami w definiowaniu struktury dokumentu HTML. Element <header> jest używany do definiowania nagłówka strony, który może zawierać tytuł strony, logo oraz menu nawigacyjne, co jest istotne dla organizacji treści. Z kolei <footer> znajduje zastosowanie do oznaczania stopki strony, gdzie często umieszczane są informacje kontaktowe, prawa autorskie oraz linki do polityki prywatności. Element <section> jest wykorzystywany do definiowania sekcji w obrębie strony, co pozwala na logiczne grupowanie treści, takie jak artykuły lub wiadomości. Umożliwia to lepsze zrozumienie kontekstu treści przez wyszukiwarki oraz poprawia nawigację na stronie. Natomiast <div> jest ogólnym kontenerem, który nie ma semantycznego znaczenia, lecz jest używany do grupowania innych elementów i stosowania stylów CSS. Używanie tych znaczników wpływa na strukturę dokumentu, a ich odpowiednie zagnieżdżenie jest kluczowe dla prawidłowego renderowania strony, co ma znaczenie zarówno dla użytkowników, jak i dla robotów wyszukiwarek.