<ul> jest znacznikami HTML, które definiuje nieuporządkowaną listę. Użycie tego znacznika pozwala na przedstawienie elementów listy w formie graficznej, gdzie każdy element jest oznaczony punktem. Jest to podstawowy element w HTML, który jest zgodny z wytycznymi W3C i szeroko stosowany w tworzeniu responsywnych i estetycznych interfejsów użytkownika. Przykładowe zastosowanie <ul> może obejmować listy składników, funkcji, czy też elementów menu na stronie internetowej. Stosując <ul>, można także użyć znacznika <li>, aby określić poszczególne elementy listy, co zwiększa czytelność i strukturalizację treści. Znajomość i umiejętność stosowania tych znaczników jest kluczowa dla każdego web developera, aby tworzyć dostępne i zrozumiałe dla użytkowników interfejsy, a także wspierać praktyki SEO poprzez odpowiednią organizację treści.
Wybór znaczników <tr>, <th> i <td> jest nieprawidłowy, ponieważ są one zarezerwowane dla konstrukcji tabel w HTML. Znacznik <tr> definiuje wiersz tabeli, <th> oznacza nagłówek kolumny, natomiast <td> oznacza komórkę danych w tabeli. Użycie tych znaczników wskazuje na mylenie struktury danych prezentowanej w formie tabelarycznej z listą, co jest fundamentalnym błędem w podejściu do budowy semantycznej HTML. W tabelach, każdy wiersz i kolumna mają swoje określone przeznaczenie i służą do organizowania danych w sposób bardziej złożony, natomiast listy są używane do prostszego katalogowania elementów, gdzie kolejność nie ma znaczenia. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć, że każdy znacznik w HTML ma swoje konkretne zastosowanie i kontekst. Właściwe wykorzystanie znaczników nie tylko poprawia semantykę dokumentu, ale także przyczynia się do poprawy dostępności oraz optymalizacji SEO. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieczytelnych stron internetowych i nieefektywnego przekazywania informacji użytkownikom.