Po wykonaniu przedstawionego kodu JavaScript działającego na wcześniej zainicjalizowanej tablicy liczby w zmiennej wynik jest przechowywana suma
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Przedstawiony kod JavaScript oblicza sumę wszystkich parzystych elementów tablicy liczby. W języku JavaScript operator modulo (%) jest używany do obliczania reszty z dzielenia. W tym przypadku liczby[i] % 2 == 0 sprawdza, czy dany element tablicy liczby jest parzysty. Jeśli reszta z dzielenia przez 2 wynosi 0, oznacza to, że liczba jest parzysta. Dlatego każda parzysta liczba z tablicy jest dodawana do zmiennej wynik. Warto zauważyć, że pętla for przechodzi przez pierwsze 100 elementów tablicy, co sugeruje, że tablica liczby musi mieć co najmniej 100 elementów. Tego typu operacje są często wykorzystywane w praktycznych zastosowaniach, takich jak analiza danych, gdzie konieczne jest filtrowanie i przetwarzanie określonych wartości z dużych zbiorów danych. Dobre praktyki zalecają, aby zrozumieć zarówno składnię, jak i zastosowanie operacji warunkowych i pętli, co jest kluczowe w efektywnym programowaniu. Takie rozwiązania są fundamentem optymalnego przetwarzania danych, a ich zrozumienie umożliwia tworzenie bardziej złożonych algorytmów.
Kod analizuje tablicę liczby i sumuje wyłącznie te elementy, które są parzyste. Nie można zatem mówić o sumowaniu nieparzystych czy wszystkich elementów tablicy. Warunek liczby[i] % 2 == 0 jednoznacznie wskazuje na sumowanie wyłącznie parzystych wartości – reszta z dzielenia przez 2 równa 0 jednoznacznie identyfikuje liczbę jako parzystą. W kontekście sumowania wszystkich elementów, kod nie spełnia tej funkcji, gdyż wykorzystuje warunek ograniczający sumowanie do parzystych liczb. Rozważania o sumowaniu wszystkich elementów lub tylko dodatnich nie znajdują uzasadnienia w analizowanym kodzie. Częstym błędem może być mylenie operacji logicznych i warunkowych w pętli, co prowadzi do niepoprawnych interpretacji zadania. W praktyce, prawidłowe zrozumienie i zastosowanie operatorów warunkowych, takich jak modulo, jest niezbędne w programowaniu, szczególnie przy operacjach na tablicach i dużych zestawach danych. Warunki, jak ten zastosowany w kodzie, umożliwiają precyzyjne filtrowanie danych, co jest kluczowe w wielu aplikacjach, w tym w analizie danych czy automatyzacji procesów. Zrozumienie tych mechanizmów jest fundamentalne dla programisty, zarówno w kontekście wydajności, jak i poprawności działania algorytmów.
