Połączenie dwóch barw leżących po przeciwnych stronach w kole barw określane jest mianem barw dopełniających. Barwy te, takie jak czerwony i zielony czy niebieski i pomarańczowy, wzajemnie się uzupełniają, co oznacza, że gdy są używane razem, podkreślają się nawzajem, tworząc intensywniejszy i bardziej dynamiczny efekt wizualny. W praktyce wykorzystuje się je w projektowaniu graficznym, malarstwie oraz fotografii, gdzie kontrastujące barwy przyciągają uwagę widza, co jest szczególnie ważne w reklamie czy przy tworzeniu wizualnych identyfikacji. Zastosowanie barw dopełniających jest również istotne w teorii kolorów, szczególnie w kontekście harmonii barwnej. Warto pamiętać, że użycie barw dopełniających może również wpływać na percepcję emocjonalną odbiorcy, co jest niezwykle istotne w kontekście marketingu czy sztuki.
Wybór sąsiadujących barw oznaczałby połączenie kolorów, które leżą obok siebie na kole barw, co prowadzi do efektu harmonijnego i spokojnego, ale nie intensywnego, jak w przypadku barw dopełniających. Tego typu zestawienia są często stosowane w projektach wymagających łagodnych przejść kolorystycznych, np. w architekturze wnętrz. Monochromatyczne zestawienia, z drugiej strony, polegają na używaniu różnych odcieni, tonów lub nasycenia jednej barwy, uzyskując efekt spójności, ale bez kontrastu. Takie podejście może być stosowane w minimalistycznych projektach, ale nie wykorzystuje pełnego potencjału kontrastów. Natomiast koncepcja trójkątnych zestawień kolorystycznych odnosi się do używania trzech kolorów, które tworzą trójkąt równoboczny na kole barw, co także prowadzi do harmonii, ale niekoniecznie do dynamiki i intensywności, które charakteryzują połączenia dopełniające. Typowym błędem myślowym jest pomylenie pojęcia kontrastu z harmonią, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o funkcji poszczególnych zestawień kolorystycznych w praktyce projektowej.