Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych

Analizując różne odpowiedzi, łatwo zauważyć, że wiele osób może się pogubić, bo pętla wygląda niemal klasycznie, a jednak jest tu pewien haczyk. Często powtarzanym błędem jest automatyczne założenie, że taka konstrukcja sumuje wszystkie elementy tablicy – to przychodzi na myśl, gdy widzimy „while i < n” i sumowanie. Jednak kluczowe tutaj jest to, jak przebiega inkrementacja indeksu. Zamiast „i = i + 1”, mamy „i = i + 2”, co powoduje, że po skończeniu pętli w „wynik” trafia suma tylko tych elementów, których indeksy są parzyste (czyli co drugi element, poczynając od zera). To mocno różni się od sumowania wszystkich n-elementów. Kolejny błąd to mylenie wartości z indeksami – niektórzy mogą sądzić, że algorytm wybiera elementy nieparzyste względem wartości, ale w rzeczywistości decydujące jest, które komórki tablicy odwiedza pętla, a nie jakie wartości się w nich znajdują. W praktyce błędnie można też uznać, że „co drugi element” to to samo, co „wszystkie”, jeśli nie prześledzi się dokładnie jak zmienia się zmienna i. Niektórzy mogą też uznać, że chodzi o sumę elementów o nieparzystych wartościach, bo często takie zadania się pojawiają, ale tu nie ma żadnego warunku dotyczącego wartości – algorytm po prostu sumuje te, których indeksy są odpowiednie. Takie pomyłki są typowe, zwłaszcza u osób, które dopiero zaczynają przygodę z programowaniem i nie przywiązują wagi do szczegółów w kodzie. Moim zdaniem warto zawsze dokładnie prześledzić krok po kroku, które wartości są brane pod uwagę, a które nie. Tylko wtedy można mieć pewność, że rozumie się działanie algorytmu, co jest absolutną podstawą w praktyce zawodowej i na egzaminach technicznych.