Przedstawiony kod źródłowy, zapisany w języku C++, ma za zadanie dla wprowadzanych dowolnych całkowitych liczb różnych od zera wypisać.
int main()
{
int liczba;
cin >> liczba;
while (liczba != 0)
{
if ((liczba % 2) == 0)
cout << liczba << endl;
cin >> liczba;
}
return 0;
}
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Przytoczony kod źródłowy w języku C++ ma na celu wypisywanie tylko liczb parzystych wprowadzanych przez użytkownika. Program zaczyna od wczytania liczby całkowitej, a następnie wchodzi w pętlę, która trwa, dopóki użytkownik nie wprowadzi wartości 0. Wewnątrz pętli, program sprawdza, czy wprowadzona liczba jest parzysta, co realizowane jest poprzez operację modulo. Liczba parzysta jest określana, gdy reszta z dzielenia przez 2 wynosi 0. W przypadku spełnienia tego warunku, liczba jest wypisywana na ekranie. Taki sposób działania kodu ilustruje podstawowe koncepcje programowania, takie jak pętle, warunki oraz operacje na liczbach. Tego typu konstrukcje są niezwykle istotne w programowaniu, ponieważ pozwalają na efektywne przetwarzanie danych w oparciu o określone reguły. Na przykład, w aplikacjach finansowych czy graficznych, często zachodzi potrzeba weryfikacji i filtracji danych, co wymaga podobnych mechanizmów.
Wybierając odpowiedź, która wskazuje na liczby pierwsze, można zauważyć fundamentalne nieporozumienie dotyczące definicji i właściwości liczb. Program nie jest zaprojektowany do identyfikacji liczb pierwszych, które są liczbami większymi od 1, mającymi dokładnie dwa dzielniki: 1 oraz samą siebie. Zamiast tego, kod koncentruje się na parzystości wprowadzonych wartości, co jak widać, jest zupełnie inną operacją. Odpowiedź sugerująca, że program wypisuje wszystkie liczby, również jest błędna, ponieważ program wyraźnie ignoruje liczby nieparzyste, co udowadnia, że nie są one w ogóle przetwarzane w kontekście jego logiki. Odpowiedź wskazująca na liczby nieparzyste jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ program nie dokonuje wypisu tych wartości; ich pominięcie jest zasadne z definicji programowej. Dobrą praktyką programistyczną jest precyzyjne określenie celu kodu oraz właściwe wykorzystanie logicznych warunków do filtrowania danych, by zminimalizować ryzyko błędów i nieporozumień. Właściwe zrozumienie logiki kodu oraz jego intencji jest kluczowe dla efektywnej analizy i dalszego rozwoju umiejętności programistycznych.