Znacznik HTML <strong> jest używany do oznaczenia tekstu, który jest ważny, podczas gdy <em> służy do podkreślenia, że tekst powinien być akcentowany w kontekście. Odpowiednikami tych znaczników, pod względem formatowania, są <b> oraz <i>. Znacznik <b> stosuje się do wyróżnienia tekstu, nadając mu pogrubienie, co zazwyczaj oznacza, że tekst jest istotny. Z kolei <i> używamy do kursywy, co również może wskazywać na akcentowanie lub wyróżnienie pewnych słów, jednak w sposób bardziej subtelny niż przy pomocy pogrubienia. W praktyce, stosując <strong> oraz <em>, dbamy o to, aby nasza treść była bardziej dostępna dla użytkowników, zwłaszcza dla osób korzystających z technologii wspomagających, takich jak czytniki ekranu. Stosowanie znaczników semantycznych zgodnie z dobrymi praktykami zapewnia lepszą interpretację treści przez wyszukiwarki, co może wpływać na SEO. Warto również pamiętać, że pomimo że <b> i <i> mają swoje zastosowania, znacznie lepiej jest używać <strong> i <em> w kontekście semantycznym, aby poprawić zrozumienie treści przez maszyny i użytkowników.
Odpowiedzi wskazujące na <u> oraz <sup> nie są właściwe w kontekście wyróżniania istotności tekstu. Znacznik <u> oznacza tekst podkreślony, co nie jest związane z jego semantycznym znaczeniem w HTML. W przeszłości używano go do podkreślania tekstu, ale nie ma on związku z wagi treści, co czyni go mniej odpowiednim do tworzenia treści dostępnych i zrozumiałych. Użytkownicy technologii wspomagających mogą mieć trudności w zrozumieniu, dlaczego tekst jest podkreślony, gdyż niekoniecznie oznacza to, że jest on ważny. Podobnie, <sup> jest znacznikiem używanym do oznaczania tekstu w indeksie górnym, co ma zastosowanie w kontekście matematycznym lub chemicznym, ale także nie ma związku z semantycznym wyróżnianiem treści. Z kolei odpowiedzi wskazujące na <i> oraz <mark> także są niepoprawne, ponieważ <mark> służy do oznaczania tekstu, który został wyróżniony, na przykład w kontekście wyszukiwania, ale niekoniecznie odzwierciedla istotność. Ostatecznie, znacznik <i> jest używany do stylizacji tekstu w kursywie, co także nie koresponduje z semantycznym znaczeniem wyróżnienia ważności. Przy opracowywaniu treści w HTML należy unikać stosowania znaczników jedynie do celów formatowania, a zamiast tego korzystać z semantycznych znaczników, aby poprawić dostępność oraz interpretację contentu.