Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych

Wśród proponowanych rozwiązań pojawiają się charakterystyczne błędy, często spotykane przy pierwszych próbach pracy z relacyjnymi bazami danych. Bardzo łatwo jest pomylić się na etapie łączenia tabel, zwłaszcza gdy nie do końca rozumie się, jak działa klucz główny i obcy w praktyce. Jeden z typowych problemów polega na pominięciu warunku określającego, w jaki sposób tabele mają być połączone – wtedy system bazodanowy tworzy tzw. iloczyn kartezjański, czyli paruje każdy rekord z jednej tabeli z każdym z drugiej, co zwykle daje absurdalnie dużo wyników i nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Popularny błąd to też użycie niewłaściwych pól do łączenia – np. próba połączenia idStudenta z idZajecia, które są ze sobą kompletnie niepowiązane, bo reprezentują dwa różne byty. Z mojego doświadczenia wynika, że często myli się pole id w tabeli Studenci z polem idZajecia w tabeli Zapisy – to są zupełnie inne klucze i nie mają prawa się zgadzać. Inna pułapka pojawia się, gdy zapomni się o warunku WHERE filtrującym po konkretnej grupie, przez co wynik zawiera dane wszystkich studentów, a nie tylko tych z interesującej nas grupy. Trzeba też pamiętać, że poprawna kolejność oraz jawne stosowanie JOIN z warunkiem ON to nie tylko kwestia składni, ale i wydajności oraz czytelności kodu. Warto mocno utrwalić sobie, że łączenie przez JOIN i jasno określony warunek ON to podstawa dobrej praktyki i niemal zawsze sprawdza się przy pracy z większymi, złożonymi bazami danych – zupełnie inaczej niż domyślne, niejawne łączenia czy łączenie po złych polach.