Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
W języku C++ metoda, która zwraca wynik potęgowania i przyjmuje dwa argumenty: liczbę x oraz wykładnik w, powinna mieć deklarację
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybrana odpowiedź 'int potega(int x, int w);' jest poprawna, ponieważ jej deklaracja jasno wskazuje, że funkcja ma zwracać wartość typu całkowitego (int) i przyjmować dwa argumenty: podstawę potęgowania (x) oraz wykładnik (w). Taki sposób definiowania funkcji pozwala na elastyczne obliczanie potęgi liczby, co jest istotne w różnych zastosowaniach programistycznych, od prostych kalkulatorów po bardziej złożone algorytmy. W praktyce, implementacja tej funkcji mogłaby wyglądać tak: 'int potega(int x, int w) { return pow(x, w); }', gdzie wykorzystuje się standardową funkcję 'pow' z biblioteki <cmath>. Zwracanie wartości jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi, ponieważ pozwala na dalsze operacje na wyniku potęgowania, a także ułatwia testowanie i debugowanie kodu. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku potęgowania z wykładnikiem ujemnym, warto zabezpieczyć funkcję przed błędnymi danymi, co może być osiągnięte poprzez odpowiednie sprawdzenie wartości argumentów.
Odpowiedzi, które nie spełniają wymogów dotyczących zwracania wyniku potęgowania, nie są zgodne z koncepcją funkcji w języku C++. Odpowiedź 'int potega(int x);' jest niekompletna, ponieważ nie uwzględnia wykładnika, co jest kluczowe dla obliczeń potęgowych. W tym przypadku programista nie byłby w stanie określić, jaką potęgę liczby x ma obliczyć, co prowadzi do niespójności w implementacji. Z kolei deklaracja 'void potega(int x, int w);' jest z kolei nieprawidłowa, ponieważ typ 'void' sugeruje, że funkcja nie zwraca żadnej wartości, co jest nieodpowiednie dla operacji, które mają na celu zwrócenie wyniku. Tego rodzaju podejście może być problematyczne w sytuacjach, gdy wynik potęgowania musi być użyty dalej w programie. Ostatecznie, odpowiedź 'void potega(int x, int w, int wynik);' również jest błędna, ponieważ chociaż przyjmuje trzy argumenty, nie zwraca wartości, co zmniejsza jej użyteczność oraz czytelność. Tworzenie funkcji, które nie są w stanie zwrócić wyniku, jest powszechnym błędem myślowym, który prowadzi do nieefektywnego kodowania i utrudnia późniejsze rozszerzanie oraz testowanie programów. W kontekście dobrych praktyk programistycznych, kluczowe jest, aby funkcje były odpowiednio zaprojektowane, co obejmuje zwracanie wartości, co ułatwia integrację z innymi częściami kodu.