Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
W języku SQL podczas używania polecenia CREATE TABLE atrybut, który wskazuje na to, która kolumna jest kluczem podstawowym, to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "PRIMARY KEY" jest prawidłowa, ponieważ w języku SQL klucz podstawowy (ang. primary key) to unikalny identyfikator dla każdego rekordu w tabeli. Klucz podstawowy zapewnia, że żadne dwa rekordy nie mają tej samej wartości w kolumnie, co jest kluczowe dla integralności danych. Zwyczajowo klucz podstawowy definiuje się podczas tworzenia tabeli za pomocą polecenia CREATE TABLE, co zwiększa wydajność operacji wyszukiwania oraz modyfikacji danych. Przykład wykorzystania: tworząc tabelę pracowników, można zdefiniować kolumnę "id_pracownika" jako klucz podstawowy, co zapewni, że każdy pracownik będzie miał unikalny identyfikator. W standardach SQL zgodnych z ANSI, klucz podstawowy może składać się z jednej lub więcej kolumn, co pozwala na tworzenie bardziej skomplikowanych struktur danych. Dobrą praktyką jest również oznaczanie klucza podstawowego jako NOT NULL, co uniemożliwia wprowadzenie pustych wartości, co dodatkowo zwiększa integralność bazy danych.
Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do definicji klucza podstawowego, prowadzi do kilku mylnych przekonań na temat struktury tabel w SQL. "MAIN KEY" nie jest standardowym terminem używanym w języku SQL; zamiast tego, standardowe określenie to "PRIMARY KEY". Użycie terminu "MAIN KEY" może sugerować, że jest to termin lokalny lub specyficzny dla pewnych systemów baz danych, co wprowadza w błąd. Z kolei wybór "UNIQUE" odnosi się do ograniczenia, które zapewnia, że wartości w danej kolumnie są unikalne, ale nie jest to to samo, co klucz podstawowy, ponieważ UNIQUE nie może być używane do definiowania relacji między tabelami. Ograniczenie UNIQUE może dopuścić wartości NULL, podczas gdy klucz podstawowy nie, ponieważ musi mieć zawsze wartość. Natomiast "IDENTITY FIELD" to termin używany głównie w kontekście automatycznych inkrementacji wartości, na przykład w przypadku tworzenia unikalnych identyfikatorów, ale również nie jest to klucz podstawowy. Używanie tych terminów w niewłaściwy sposób może prowadzić do nieścisłości w projektowaniu baz danych i może skutkować problemami z integralnością danych. Praktyki w projektowaniu baz danych wymagają, aby klucz podstawowy był jasno zdefiniowany, aby uniknąć sytuacji, w których unikalność danych może być zagrożona lub w których można wprowadzać niejednoznaczne relacje między rekordami.