Zauważyłem, że dobrze zrozumiałeś, jak skonstruować kwerendę SQL, która łączy dane lekarza z datą wystawienia recepty. Użycie klauzuli JOIN to kluczowa sprawa, bo dzięki temu możesz połączyć tabele Recepta i Lekarz na podstawie odpowiednich kluczy. Dzięki temu dostajesz imię i nazwisko lekarza, który wypisał daną receptę. Klauzula SELECT, którą używasz, wskazuje, co chcesz zobaczyć – w tym przypadku Imie i Nazwisko z tabeli Lekarz oraz Datę Wystawienia z tabeli Recepta. To jest naprawdę podstawowa umiejętność, która pomaga w pracy z relacyjnymi bazami danych. Z mojego doświadczenia, umiejętność tworzenia takich zapytań, pomoże nie tylko w nauce, ale i w przyszłej pracy, bo baza danych rzadko jest prosta i często trzeba łączyć różne dane. I jeszcze jedna rzecz: używanie JOIN w odpowiedni sposób może przyspieszyć działanie zapytań, co jest ważne, gdy mamy do czynienia z dużą ilością danych.
Patrząc na inne odpowiedzi, widzę, że sporo osób ma problem z rozumieniem relacji między tabelami w bazach danych. W tym przypadku, kluczowe jest korzystanie z JOIN, żeby połączyć dane z Recepty i Lekarza. Kiedy ktoś nie używa tej klauzuli, no to nie ma jak prawidłowo powiązać lekarza z datą wystawienia recepty, co jest wymagane. Jeżeli kwerenda się ogranicza do jednej tabeli, to niestety nie dostaniesz wszystkich potrzebnych informacji. No i musisz pamiętać, że Imie i Nazwisko dotyczą lekarza, a nie pacjenta. Zrozumienie, jak działa klucz obcy (Lekarz_id) w Recepta to kluczowa sprawa. Właściwe skonstruowanie kwerendy polega na połączeniu tych danych przez JOIN – to podstawa, jak chcesz zarządzać bazami danych. Umiejętności w SQL są naprawdę niezbędne w wielu technicznych zawodach, a złe zapytania mogą skutkować błędnymi wynikami, co w pracy może mieć poważne konsekwencje. Myślę, że warto dobrze zrozumieć, jak te relacje działają.