Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Zawód: Technik informatyk , Technik programista
Kategorie: Programowanie webowe Bazy danych
Jakiego ograniczenia (constraint) używa się do zdefiniowania klucza obcego?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'FOREIGN KEY(ID)' jest poprawna, ponieważ klucz obcy służy do definiowania relacji między tabelami w bazach danych. Klucz obcy to atrybut lub zestaw atrybutów w jednej tabeli, który odnosi się do klucza głównego innej tabeli. Przykładowo, w bazie danych, która obsługuje system zarządzania zamówieniami, tabela 'Zamówienia' może zawierać kolumnę 'KlientID', będącą kluczem obcym odnoszącym się do kolumny 'ID' w tabeli 'Klienci'. Użycie kluczy obcych pozwala na zapewnienie integralności referencyjnej, co oznacza, że każdy wpis w tabeli 'Zamówienia' musi odpowiadać istniejącemu klientowi w tabeli 'Klienci'. Dobrym praktykom w projektowaniu baz danych jest stosowanie kluczy obcych jako sposobu na unikanie niezgodności danych oraz na umożliwienie wykonywania zapytań z wykorzystaniem JOIN, co ułatwia uzyskiwanie skonsolidowanych informacji z różnych tabel. Ponadto, w przypadku usunięcia lub aktualizacji rekordów w tabeli źródłowej, można skonfigurować odpowiednie zasady, takie jak 'CASCADE', które automatycznie zaktualizują powiązane dane w tabeli docelowej, co jest istotne dla zachowania spójności danych.
Wybór innych odpowiedzi jest błędny, ponieważ nie odzwierciedlają one funkcji kluczy obcych. Odpowiedź 'UNIQUE KEY(ID)' jest myląca, ponieważ klucz unikalny zapewnia, że wszystkie wartości w danej kolumnie są unikalne, ale nie tworzy relacji między tabelami. Klucz unikalny może być użyty dla kolumn, które nie są kluczem głównym, ale które muszą zachować unikalność, np. adres e-mail użytkownika. Użycie 'AUTO_INCREMENT(ID)' również jest nieprawidłowe, ponieważ ta opcja jest stosowana do automatycznego zwiększania wartości klucza głównego przy dodawaniu nowych rekordów, co nie ma związku z tworzeniem relacji między tabelami. Klucz główny, na przykład 'PRIMARY KEY(ID)', definiuje unikalną identyfikację rekordów w tabeli, co jest kluczowe dla struktury bazy danych, ale nie tworzy linku do innych tabel. Problemy z interpretacją wynikają często z niezrozumienia, jak różne rodzaje kluczy funkcjonują w relacyjnych bazach danych. Klucz obcy jest kluczowy w kontekście modelowania relacji, natomiast klucz unikalny, klucz główny oraz autoinkrementacja pełnią inne, specyficzne funkcje w architekturze bazy danych. Właściwe zrozumienie ról tych ograniczeń jest kluczowe dla projektowania efektywnych i spójnych baz danych.