Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji

Analizując zaproponowane odpowiedzi, łatwo zauważyć kilka typowych nieporozumień, które często pojawiają się na etapie nauki pracy z kolekcjami w C++. Po pierwsze, wielu osobom myli się pojęcie 'dodawania na początku' z 'dodawaniem na końcu', zwłaszcza że niektóre struktury standardowe, jak listy dwukierunkowe (std::list), umożliwiają wygodne wstawianie na początku (push_front). Jednak w przypadku std::vector nie ma metody push_front, a push_back oznacza zawsze dodanie nowego elementu do końca wektora, co powoduje, że kolejność elementów jest zachowana zgodnie z kolejnością ich dodawania. Błędne jest także przekonanie, że za każdym przebiegiem pętli z wektora coś jest usuwane – takie operacje wymagałyby jawnego wywołania metod erase(), pop_back() lub pop_front(), których tutaj w ogóle nie zastosowano. To bardzo istotne, bo domyślnie wektor nie usuwa niczego sam z siebie. Równie często spotykanym błędem jest mylenie działania innych kolekcji, jak np. kolejki FIFO (gdzie pop_front rzeczywiście usuwa pierwszy element), z zachowaniem vectora, który domyślnie dodaje na końcu. Sporo osób wychodzi z założenia, że 'dynamiczna tablica' powinna się samoistnie przesuwać lub skracać – ale to nie jest prawda w C++. Warto zapamiętać, że vector w C++ jest stworzony głównie do efektywnego rozbudowywania od końca i to jest zgodne z koncepcją dynamicznego zarządzania pamięcią w nowoczesnych językach programowania. Każdy inny sposób użycia wymaga dodatkowego kodu. Z mojego punktu widzenia dobrze jest od razu wyrobić sobie nawyk rozróżniania, która operacja jest domyślnie dostępna w danym kontenerze. Brak tej wiedzy prowadzi do błędnych założeń co do działania kodu i generuje trudne do wychwycenia błędy logiczne.