Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji

W programowaniu obiektowym pojawia się wiele koncepcji, które mogą być mylone z polimorfizmem, niemniej żadna z nich w pełni nie oddaje istoty tego pojęcia. Na przykład ukrywanie szczegółów implementacji, czyli enkapsulacja, to proces, który ma na celu zabezpieczenie danych obiektu przed nieautoryzowanym dostępem, ale nie ma związku z możliwością różnych klas do reagowania w ten sam sposób na jedną metodę. Z kolei dziedziczenie, które polega na tworzeniu nowej klasy na bazie istniejącej, to mechanizm, który pozwala na rozszerzanie funkcjonalności, ale wcale nie zapewnia, że obiekty klas dziedziczących będą miały tę samą metodę, ani że będą się zachowywały w sposób zgodny z polimorfizmem. Kolejnym błędnym podejściem jest myślenie, że polimorfizm odnosi się do posiadania wielu konstruktorów w tej samej klasie. Choć nadmiarowość konstruktorów jest ważna, to nie ma ona nic wspólnego z elastycznością obiektów i ich zdolnością do reagowania na te same metody. Zazwyczaj błędne rozumienie polimorfizmu wynika z niejasności w zakresie dziedziczenia i interfejsów, co może prowadzić do niepoprawnego projektowania systemów w programowaniu obiektowym. W praktyce polimorfizm oznacza, że obiekty różnych klas mogą być traktowane jako obiekty tej samej klasy, co jest istotne dla realizacji wielu wzorców projektowych.