Wskaźnik w języku C to zmienna przechowująca adres pamięci innej zmiennej. Umożliwia bezpośrednią manipulację pamięcią, co czyni wskaźniki niezwykle potężnym narzędziem w programowaniu niskopoziomowym. Dzięki wskaźnikom można dynamicznie alokować pamięć, przekazywać duże struktury danych do funkcji bez ich kopiowania oraz implementować struktury danych, takie jak listy, drzewa czy grafy. Wskaźniki umożliwiają także iterowanie po tablicach i efektywne zarządzanie zasobami systemowymi, co czyni je kluczowym elementem w programowaniu systemowym.
Zmienne przechowujące wartości logiczne to typ bool (np. true/false) i nie mają związku z wskaźnikami. Funkcje dynamicznie alokujące pamięć, takie jak malloc(), zwracają adresy, ale same nie są wskaźnikami. Typ danych do przechowywania tekstów w C to tablica znaków (char[]) lub wskaźnik do char, ale to nie to samo co wskaźnik w sensie ogólnym, który może wskazywać na dowolny typ danych.