Typ znakowy (char) przechowuje pojedyncze znaki, natomiast typ łańcuchowy (string) przechowuje ciągi znaków. Różnica ta ma kluczowe znaczenie w programowaniu, ponieważ typ 'char' jest używany do operacji na pojedynczych literach, cyfrze lub symbolu, podczas gdy 'string' umożliwia przechowywanie i manipulowanie całymi wyrazami lub zdaniami. W wielu językach 'string' to bardziej złożona struktura danych, która zawiera tablicę znaków (array of characters), co pozwala na efektywną pracę z tekstem i budowanie interaktywnych aplikacji.
Twierdzenie, że typ łańcuchowy przechowuje pojedyncze znaki, jest błędne – do tego służy typ 'char'. Przechowywanie liczb całkowitych nie jest domeną ani typu 'char', ani 'string', lecz typów takich jak 'int'. Typy znakowe nie przechowują danych logicznych, takich jak 'true' czy 'false' – do tego służy typ 'boolean'. Typ 'char' służy do przechowywania znaków w formie litery lub symbolu, podczas gdy 'string' jest złożoną strukturą umożliwiającą operacje na większych fragmentach tekstu.