Czym różnią się testy funkcjonalne od niefunkcjonalnych?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Testy funkcjonalne sprawdzają, czy aplikacja działa zgodnie z założeniami i spełnia określone wymagania użytkownika. Obejmują one testowanie interfejsu, przepływu pracy oraz funkcji kluczowych dla działania oprogramowania. Testy niefunkcjonalne koncentrują się na aspektach takich jak wydajność, skalowalność, bezpieczeństwo i użyteczność. Różnica polega na tym, że testy funkcjonalne oceniają 'co' robi aplikacja, podczas gdy testy niefunkcjonalne oceniają 'jak dobrze' aplikacja działa w różnych warunkach. Testy niefunkcjonalne obejmują testy obciążeniowe (load testing), testy penetracyjne oraz analizy UX. Oba typy testów są niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości oprogramowania i jego niezawodności w środowisku produkcyjnym.
Twierdzenie, że testy funkcjonalne sprawdzają wydajność aplikacji, a niefunkcjonalne poprawność kodu, jest błędne – testy funkcjonalne dotyczą zgodności aplikacji z wymaganiami, natomiast wydajność jest domeną testów niefunkcjonalnych. Testy funkcjonalne nie są przeprowadzane wyłącznie przez użytkowników końcowych – najczęściej są realizowane przez zespoły QA i testerów manualnych lub automatycznych. Podział testów na interfejsowe i backendowe nie jest synonimem podziału na testy funkcjonalne i niefunkcjonalne – oba typy mogą dotyczyć zarówno interfejsu, jak i zaplecza aplikacji.