Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji

Wyraz twarzy, pozycja ciała oraz gestykulacja to elementy komunikacji niewerbalnej, czyli takiej, która odbywa się poza słowami. W praktyce często mylimy te pojęcia, bo w codziennym kontakcie sygnały niewerbalne bardzo mocno wpływają na to, jak rozumiemy przekaz, ale nie są one częścią komunikacji werbalnej. Mimika czy zmiana pozycji ciała sygnalizują emocje, nastawienie albo stopień zainteresowania rozmówcą, jednak nie przekazują konkretnych informacji w postaci słów. Podobnie gesty – mogą wzmacniać przekaz słowny albo zastępować pojedyncze słowa, lecz nie dają możliwości precyzyjnego sformułowania komunikatu na poziomie technicznym. To jest taki typowy błąd, że jak gestykulujemy albo pokazujemy coś twarzą, to wydaje nam się, że coś zakomunikowaliśmy konkretnie, a w rzeczywistości odbiorca musi domyślać się treści, co w środowisku pracy często prowadzi do nieporozumień. Branżowe standardy jasno rozdzielają komunikację werbalną, opartą na mówieniu i słowie pisanym, od niewerbalnej, która pełni funkcję uzupełniającą. W praktyce zawodowej najlepsze efekty daje łączenie obu tych sposobów, ale podział jest wyraźny – słowa przekazują sedno informacji, a cała reszta jedynie je wzmacnia lub osłabia. Mylenie tych pojęć może skutkować niedomówieniami, zwłaszcza tam, gdzie potrzebna jest jednoznaczność, np. w instrukcjach obsługi, na szkoleniach czy podczas przekazywania poleceń służbowych. Warto więc zapamiętać, że komunikacja werbalna to wszystko, co przekazujemy za pomocą słów, czyli głównie mówienie i pisanie, a cała reszta to już komunikacja niewerbalna.