Instrukcja 'throw' w C++ służy do zgłaszania wyjątków, które mogą być następnie przechwycone i obsłużone przez blok 'catch'. Mechanizm ten pozwala na przerwanie normalnego przepływu programu w przypadku wystąpienia błędu i skierowanie sterowania do odpowiedniego miejsca obsługi wyjątków. 'Throw' jest kluczowym elementem obsługi błędów i umożliwia propagowanie informacji o błędach na wyższe poziomy programu, co pozwala na ich efektywną obsługę. Używanie wyjątków poprawia czytelność kodu, umożliwiając oddzielenie logiki biznesowej od logiki obsługi błędów.
Tworzenie nowego wyjątku to nieco inne zastosowanie – 'throw' zgłasza wyjątek, ale jego utworzenie odbywa się wcześniej (np. przez wywołanie 'new Exception()'). Kończenie działania programu to skutek nieprzechwyconego wyjątku, ale samo 'throw' nie kończy programu – pozwala na jego kontynuację, jeśli wyjątek zostanie przechwycony. Ograniczenie zakresu zmiennych w bloku 'try' nie jest funkcją instrukcji 'throw' – to raczej wynik działania samego bloku 'try', który wprowadza ograniczony zakres zmiennych do czasu obsługi wyjątku.