Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji

Metody wirtualne umożliwiają dynamiczne wiązanie metod w czasie wykonywania programu (ang. runtime). Oznacza to, że wywołanie metody zależy od rzeczywistego typu obiektu, a nie od typu wskaźnika lub referencji, za pomocą której został on wywołany. Mechanizm ten pozwala na implementację polimorfizmu, który jest jednym z kluczowych filarów programowania obiektowego. Dzięki metodom wirtualnym można uzyskać elastyczność i rozszerzalność kodu, umożliwiając klasom pochodnym dostarczanie własnych wersji metod zdefiniowanych w klasie bazowej. To prowadzi do bardziej zorganizowanego i skalowalnego kodu, ponieważ nowe funkcjonalności można dodawać, rozszerzając istniejące klasy, zamiast modyfikować kod bazowy.