Która z poniższych cech najlepiej opisuje biblioteki dynamiczne?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Biblioteki dynamiczne (DLL w Windows, SO w systemach Unix/Linux) są ładowane do pamięci w czasie wykonywania programu, co oznacza, że aplikacja może korzystać z nich w razie potrzeby, oszczędzając zasoby systemowe. Dzięki dynamicznemu ładowaniu można aktualizować bibliotekę bez konieczności rekompilacji całego programu. Biblioteki dynamiczne umożliwiają także współdzielenie kodu między wieloma aplikacjami, co zmniejsza rozmiar plików wykonywalnych i ułatwia zarządzanie zależnościami.
Ładowanie bibliotek w czasie kompilacji to cecha bibliotek statycznych, które są integralną częścią pliku wykonywalnego. Biblioteki dynamiczne nie zawierają kodu źródłowego programu – dostarczają jedynie zewnętrzne funkcje i metody, które można wywoływać. Statyczne dołączanie bibliotek to proces zachodzący podczas kompilacji, gdzie wszystkie wymagane zasoby są osadzane w jednym pliku, co odróżnia je od bibliotek dynamicznych ładowanych w trakcie działania aplikacji.