W architekturze mikroserwisów kluczową cechą jest niezależność każdej usługi, co obejmuje również niezależne zarządzanie danymi. Wspólna baza danych dla wszystkich usług narusza tę zasadę, ponieważ prowadzi do silnych powiązań między usługami, co ogranicza ich autonomię. Przykładem dobrych praktyk w architekturze mikroserwisów jest stosowanie wzorca bazy danych per mikroserwis, co pozwala na niezależne skalowanie, wdrażanie i rozwijanie poszczególnych usług. W praktyce, takie podejście zwiększa elastyczność w rozwoju i ułatwia szybkie wprowadzanie zmian, co jest kluczowe w nowoczesnym świecie IT. Zgodnie z zasadami DevOps i CI/CD, mikroserwisy powinny być w stanie wprowadzać zmiany w sposób autonomiczny, bez wpływu na inne komponenty systemu. Na przykład, jeżeli jedna usługa wymaga zmiany schematu bazy danych, to nie powinno to wpływać na inne usługi, co umożliwia stabilność oraz ciągłość działania całego systemu.
Architektura mikroserwisów opiera się na praktykach, które umożliwiają wzrost skalowalności, elastyczności oraz odporności systemu. Wspólna baza danych dla wszystkich usług, będąca jedną z zaproponowanych odpowiedzi, jest sprzeczna z tymi fundamentalnymi zasadami. Utrzymywanie centralnej bazy danych prowadzi do sytuacji, gdzie zmiany w jednym mikroserwisie mogą mieć niepożądane konsekwencje dla innych, co z kolei zmniejsza niezależność każdej usługi. W mikroserwisach kluczowe jest, aby każda usługa miała swoje własne źródło danych, co pozwala na decoupling, czyli luźne powiązanie między komponentami. Ponadto, w architekturze mikroserwisów, każda usługa powinna być w stanie działać i być wdrażana niezależnie, co jest niemożliwe w przypadku korzystania z jednej bazy danych, ponieważ wszelkie zmiany wymagałyby zsynchronizowanego podejścia. Kolejnym aspektem jest odporność na awarie, która również ulega osłabieniu w przypadku wspólnej bazy danych. Jeśli baza danych ulegnie awarii, wszystkie usługi korzystające z niej są jednocześnie dotknięte problemem, co jest sprzeczne z koncepcją mikroserwisów, gdzie pojedyncze komponenty powinny być zdolne do działania niezależnie. Wreszcie, autonomia zespołów jest również podważana przez wspólną bazę danych, ponieważ zespoły nie mogą pracować równolegle nad swoimi usługami, a zmiany są wymuszone przez współzależności. Dlatego stosowanie wspólnej bazy danych jest jednym z najczęstszych błędów, który może prowadzić do problemów w projektowaniu i zarządzaniu architekturą mikroserwisów.