Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji

Architektura mikroserwisów opiera się na praktykach, które umożliwiają wzrost skalowalności, elastyczności oraz odporności systemu. Wspólna baza danych dla wszystkich usług, będąca jedną z zaproponowanych odpowiedzi, jest sprzeczna z tymi fundamentalnymi zasadami. Utrzymywanie centralnej bazy danych prowadzi do sytuacji, gdzie zmiany w jednym mikroserwisie mogą mieć niepożądane konsekwencje dla innych, co z kolei zmniejsza niezależność każdej usługi. W mikroserwisach kluczowe jest, aby każda usługa miała swoje własne źródło danych, co pozwala na decoupling, czyli luźne powiązanie między komponentami. Ponadto, w architekturze mikroserwisów, każda usługa powinna być w stanie działać i być wdrażana niezależnie, co jest niemożliwe w przypadku korzystania z jednej bazy danych, ponieważ wszelkie zmiany wymagałyby zsynchronizowanego podejścia. Kolejnym aspektem jest odporność na awarie, która również ulega osłabieniu w przypadku wspólnej bazy danych. Jeśli baza danych ulegnie awarii, wszystkie usługi korzystające z niej są jednocześnie dotknięte problemem, co jest sprzeczne z koncepcją mikroserwisów, gdzie pojedyncze komponenty powinny być zdolne do działania niezależnie. Wreszcie, autonomia zespołów jest również podważana przez wspólną bazę danych, ponieważ zespoły nie mogą pracować równolegle nad swoimi usługami, a zmiany są wymuszone przez współzależności. Dlatego stosowanie wspólnej bazy danych jest jednym z najczęstszych błędów, który może prowadzić do problemów w projektowaniu i zarządzaniu architekturą mikroserwisów.