Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Zawód: Technik programista
Jakie działanie związane z klasą abstrakcyjną jest niedozwolone?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Klasy abstrakcyjne w programowaniu obiektowym to fundament, który umożliwia wprowadzenie abstrakcji i polimorfizmu. Ich głównym celem jest zdefiniowanie wspólnego interfejsu dla klas pochodnych, natomiast nie można tworzyć ich instancji. Przykładem może być klasa abstrakcyjna 'Pojazd', która definiuje metody takie jak 'przyspiesz' i 'hamuj', ale sama nie ma implementacji tych metod. Klasy, które dziedziczą po 'Pojazd', takie jak 'Samochód' czy 'Motocykl', implementują te metody, co umożliwia ich użycie. Zgodnie z zasadami SOLID, klasa abstrakcyjna powinna być używana jako baza dla innych klas, a nie jako samodzielny obiekt. W związku z tym, próbując stworzyć instancję klasy abstrakcyjnej, napotkamy błąd kompilacji. Takie zachowanie jest zgodne z wieloma językami programowania, takimi jak Java, C# czy C++, gdzie klasy abstrakcyjne są kluczowym elementem budowy hierarchii klas oraz wzorów projektowych.
Deklaracja pól publicznych w klasie abstrakcyjnej jest całkowicie dozwolona i może być używana do udostępniania danych w klasach pochodnych. Wprowadzenie pól publicznych w klasie abstrakcyjnej pozwala na określenie podstawowych atrybutów, które będą współdzielone przez wszystkie klasy dziedziczące. Może to być przydatne w kontekście encapsulacji i zarządzania danymi w aplikacjach. Deklaracja metody wirtualnej również jest prawidłowa, gdyż klasy abstrakcyjne mogą zawierać metody, które są zdefiniowane jako wirtualne, co umożliwia ich nadpisywanie w klasach pochodnych. Dzięki temu, programiści mogą budować bardziej elastyczne i modułowe aplikacje. Dziedziczenie po klasie abstrakcyjnej jest podstawowym stosowaniem tego typu klas, gdyż pozwala na tworzenie hierarchii, w której klasy pochodne muszą implementować abstrakcyjne metody zdefiniowane w klasie bazowej. Dziedziczenie wspiera ponadto zasady programowania obiektowego, takie jak ponowne wykorzystanie kodu i polimorfizm, co czyni je kluczowym elementem nowoczesnego programowania.