Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Zawód: Technik programista
Zapisany kod w języku Python ilustruje
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W tym zadaniu mamy do czynienia z tablicą asocjacyjną, która w Pythonie nazywa się słownikiem. Słownik to taki fajny sposób na przechowywanie par klucz-wartość, co jest naprawdę przydatne. W naszym przypadku kluczami są symbole chemiczne, jak N czy O, a wartościami ich pełne nazwy, czyli Azot oraz Tlen. Dzięki tej strukturze można szybko sięgnąć po konkretne dane, co jest bardzo pomocne w różnych sytuacjach. Na przykład, można używać ich do przechowywania konfiguracji albo do prostych baz danych. Warto też dodać, że słowniki świetnie pasują do obiektów JSON, co jest ważne w tworzeniu aplikacji webowych. Dają nam dużą elastyczność i robią to w bardzo efektywny sposób, dlatego są jednym z kluczowych elementów Pythona. Ułatwiają pisanie kodu, który jest zarówno czytelny, jak i funkcjonalny.
Żeby zrozumieć, czemu inne struktury danych nie zadziałały w tym przykładzie, trzeba się przyjrzeć, jak one działają. Stos, czyli kolejka LIFO, to taki układ, w którym ostatni dodany element idzie jako pierwszy. Przykłady to różne algorytmy przeszukiwania czy cofniki w edytorach tekstu. Problem w tym, że stos nie przechowuje par klucz-wartość, przez co nie nadaje się do tego zadania. Zwykła struktura to raczej szerokie pojęcie i nie daje jasnej odpowiedzi na pytanie, jakie mamy w Pythonie. W przeciwieństwie do tego, słownik idealnie pasuje, bo przechowuje dane w formie klucz-wartość, co pozwala na szybki dostęp do informacji. W stosie brak jest też kolejności, jaką można by stosować. Często, gdy wybieramy błędne odpowiedzi, zapominamy o specyfice działania tych struktur, co może prowadzić do pomyłek. Dlatego ważne jest, żeby rozumieć, jak odpowiednio przypisać struktury danych do ich zastosowań, co jest istotne w programowaniu.