Prezentacja elementów interfejsu użytkownika to kluczowy aspekt rekomendacji WCAG 2.0 związanych z percepcją. Standard ten mocno akcentuje, by każdy użytkownik, niezależnie od swoich możliwości, miał szansę prawidłowo odbierać to, co się wyświetla na stronie. Jeśli coś jest przedstawione tylko kolorem albo opiera się wyłącznie na bodźcach wizualnych, to osoby niewidome albo z zaburzeniami wzroku po prostu nie będą w stanie tego odebrać. W praktyce chodzi o takie rzeczy jak odpowiedni kontrast tekstu do tła, jasność przekazu ikon, czy czytelność nawigacji, nawet jeśli ktoś korzysta z czytnika ekranu. Moim zdaniem, naprawdę dobrym przykładem są formularze: jeżeli pole błędnie wypełnione jest tylko podświetlone na czerwono, to nie każdy to zauważy, więc trzeba też dodać np. komunikat tekstowy. Dobrze, jeśli projektant myśli o wszystkich użytkownikach, nie tylko o tych, którzy widzą i słyszą idealnie. WCAG podpowiada, by nie polegać na samych kolorach, stosować czytelne czcionki, zapewniać jasną strukturę nagłówków – wszystko po to, by każdy mógł się połapać w tym, co widzi na stronie. Z mojego doświadczenia wynika, że uwzględnienie tych zasad nie tylko poprawia dostępność, ale ogólnie podnosi jakość user experience. Warto o tym pamiętać nawet przy najprostszych projektach.
Odpowiedzi odnoszące się do zapewnienia odpowiedniego czasu na zapoznanie się z informacjami, umożliwienia interakcji poprzez klawiaturę czy jasności i dokładności treści są ważne w kontekście dostępności stron, ale nie dotyczą bezpośrednio percepcji według standardu WCAG 2.0. Często zdarza się, że osoby uczące się mylą pojęcia percepcji z innymi zasadami WCAG, na przykład zrozumiałością (understandable) czy funkcjonalnością (operable). Percepcja w WCAG skupia się na tym, jak treści są postrzegane przez zmysły – głównie wzrok i słuch, ale czasem też dotyk, gdy mowa np. o wyświetlaczach brajlowskich. Zapewnienie odpowiedniego czasu i interakcji klawiaturą to typowe wymagania dla użytkowników z ograniczeniami motorycznymi, i chociaż są one bardzo istotne, to WCAG klasyfikuje je w innych kategoriach niż percepcja. Jasność i dokładność treści to cecha istotna dla zrozumiałości, jednak nie gwarantuje, że użytkownik w ogóle tę treść zauważy lub rozpozna – do tego potrzebna jest właśnie prawidłowa prezentacja elementów interfejsu. Tu najczęściej pojawia się błąd myślowy: zakłada się, że jak coś jest napisane jasno, to każdy to zobaczy i zrozumie, ale wielu użytkowników ma problemy z odbiorem samych wizualnych aspektów strony. WCAG 2.0 podkreśla, żeby nie polegać tylko na jednym kanale percepcji, np. kolorze, dźwięku czy obrazie. Dopiero dbałość o prezentację elementów interfejsu – kontrast, czytelność, alternatywy tekstowe – sprawia, że strona jest dostępna percepcyjnie. Warto zapamiętać, że kategorie WCAG są celowo podzielone właśnie w ten sposób, aby każda istotna kwestia była rozpatrywana osobno i nie mieszana z innymi.