Stosowanie wzorca Obserwator w programowaniu aplikacji WEB ma na celu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wzorzec Obserwator, znany również jako Observer, jest fundamentem programowania związanego z aplikacjami webowymi, szczególnie w kontekście architektury MVC (Model-View-Controller). Jego głównym celem jest umożliwienie obiektom (zwanym obserwatorami) subskrybowania zmian stanu innych obiektów (zwanych obserwowanymi). Kiedy stan obiektu obserwowanego ulega zmianie, wszystkie powiązane obiekty obserwujące są automatycznie powiadamiane o tej zmianie. Takie podejście jest szczególnie użyteczne w aplikacjach, gdzie interfejs użytkownika musi być dynamicznie aktualizowany w odpowiedzi na zmiany danych, na przykład w przypadku aplikacji do zarządzania danymi w czasie rzeczywistym. Przykładem może być aplikacja czatu, w której nowe wiadomości są automatycznie wyświetlane użytkownikom, gdy tylko są dodawane przez innych. Wzorzec ten jest również zgodny z zasadami SOLID, zwłaszcza z zasadą otwarte-zamknięte, umożliwiając rozwijanie aplikacji bez konieczności modyfikowania istniejących klas. W różnych technologiach webowych, takich jak JavaScript z użyciem frameworków takich jak React czy Angular, wzorzec Obserwator jest implementowany przez mechanizmy takie jak stany komponentów, co przyczynia się do lepszej organizacji kodu i zachowania jego czytelności.
Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne z kilku powodów. Dopasowanie interfejsu użytkownika do różnych typów użytkowników nie jest funkcją wzorca Obserwator, lecz bardziej związane jest z koncepcjami UX/UI (User Experience/User Interface) i personalizacją. Chociaż interfejs może korzystać z danych powiadomień od wzorca Obserwator, sam wzorzec nie zajmuje się dostosowywaniem interfejsu do preferencji użytkownika. Obserwowanie interakcji użytkownika i wysyłanie wyjątków również nie jest celem wzorca Obserwator. Takie działania zazwyczaj są obsługiwane przez mechanizmy zdarzeń lub kontrolery, które rejestrują interakcje, ale nie mają na celu bezpośredniego monitorowania i reagowania na zmiany stanu innych obiektów. Wreszcie, obsługa funkcji synchronicznych w kodzie aplikacji jest zupełnie inną kwestią, powiązaną z asynchronicznością, obiegiem zdarzeń i obiektami Promise, a nie z tym, co oferuje wzorzec Obserwator. Wzorzec ten nie ma na celu synchronizacji, a raczej dążenie do luźnego powiązania między obiektami, co jest kluczowe dla efektywnej i elastycznej architektury aplikacji.